Kayıp Vampirler Alemi

Bu benim senaryomdur sadece benim tarafımdan yazılmaktadır
konusu twillight içeriklidir
ama ilham kaynağım arkadaşım zeyneptir hakkını ödeyemem kendisi bu sitede yok


Umarım beğenirsiniz karakterleri ve ilk bölümü birazdan ekleyeceğim

AÇIKLAMA

Hayatta en değer verdiklerinizi gözünüzün önünde kaybedince asla yaşayamayacağımızı düşünürüz.Onlarsız olmaz deriz.Ama yaşanılır çünkü zaman bizi asla beklemez.Biz nerde kalırsak kalalım o mutlaka devam eder.O anda yapılabilcek tek şey zamana ayak uydurmaktır, asla umutsuzluğa kapılmamaktır.Vazgeçmemek ve umudunu yitirmemek...Sanırım benim sonunda başarmamın sebebi bu.Tabii asla tam olarak başarmış sayılmam.Çünkü hayatın bizi nelerle karşılaştırcağını asla bilemeyiz.Ne kadar özel güç olursa olsun...





KARAKTERLER



Annie Musan:Vejeteryan bir vampir.Hayatta en çok değer verdiği şeyleri kaybettikten sonra yakın arkadaşı tarafından vampire çevirildi.Abisini bulmak için dünyanın altını üstüne getirdi ve kaderi onu Forks a götürdü.16 yaşında görünmesine rağmen o aslında 100 yaşında.Forksta abisi ve hiç tatmadığı duyguları bulacak Annie.Ve bilmediği bir çok şey öğrenecek… Annie çok özel bir vampir.



Matt Jones:Zengin bir iş adamının tek oğlu.Ama ne yazık ki babasıda Matt’i onun gibi olmaya zorluyor.Ama Matt’te hiç ciddi iş adamı tipi yok hem daha okulu var.Bu durumdan bunalan Matt kendini Forks’a atıyor.Burda başına neler geleceğinden habersiz bir şekilde…

Matt vampir değil ama özel güçleri var.Hava durumunu değiştirebilme ve aşırı derecede güç.



Edward Cullen:Carlisle’nin ailesinin ilk üyesi.O da vejeteryan bir ailenin vejeteryan bir üyesi.17 yaşında görünmesine rağmen o aslında 110 yaşında.Uzun yıllardır hatta dönüştürüldüğünden beri tek bir kız arkadaşı bile olmamış.Ama bu asla olmayacağı anlamına gelmez.Okula yeni gelen bir kız onun önce nefretini sonrada ilgisini çekiyor.Şu anda sevgililer.Ayrıca herkesin düşüncesini duyabiliyor.(Bella dışında)



Bella Swan:Yaşadığı yerden sıkılıp Forks’a geldi.Aslında sıkılmak değilde yaşadığı olaylar diyelim.Annesinin ve babasının aynı gün düğünleri olması…Bir kız bunların hepsini kaldıramaz.Forks’ta küçük bir ev tutup buraya taşındı.Daha geldiği ilk günden umulmadık birine kaptırdı kendini.Bu kişi kesinlikle Edward Cullen'dır.Şu anda sevgililer.

Brad Thomson: Dönüştürüldükten sonra Annie'ye çok büyük yararları oldu.Onun nasıl yaşayacağını ve nasıl bir vejeteryan olacağını öğretti.Annie'ye bir abi şevkati uyguladı.En azından Annie böyle anladı... Brad çok iyi kalpli ve çok güçlü bir vampir.Yaklaşık 300 yaşında ama 20 gösteriyor.



Carlisle Cullen:İnsan kanına nasıl dayandığı bilinmeyen bir doktor.Dönüştürdüğü vampirlere öz çocuğu gibi davranıyor.Karısı Esmé’ye çok aşık.



Esmé Cullen: Carlisle’nin karısı.Üvey vampir çocuklarına tam bir anne şevkati uyguluyor.



Alice Cullen: Çıtı pıtı,peri kızı edasında bir vampir.Geleceği görebiliyor.Jasperla birbirlerini seviyorlar.



Jasper Hale:Herkesin düşüncelerine hakim olabiliyor duygularında değişiklikler yapabiliyor.Alice’i çok seviyor.



Rosalie Hale: İnsanlara Jasper’ın ikizi olarak tanıtılıyor.Çok güzel ama biraz kibirli.Emmett’a aşık.



Emmett Cullen: Kaslı bir yapısı var.Özel güce ihtiyacı yok.Şakacı ve neşeli.Rosalie’ye aşık.

Karakter Resimleri =)

Annie Musan -> https://2img.net/h/oi40.tinypic.com/2637rkn.jpg

Matt Jones -> https://2img.net/h/oi44.tinypic.com/vdqx4.jpg

Brad Thomson -> https://2img.net/h/oi39.tinypic.com/1zfhsw8.jpg

Edward Cullen - Bella Swan - Rosalie Cullen - Emmet Cullen - Jasper Cullen - Alice Cullen -> https://2img.net/h/oi30.tinypic.com/6f2pw2.jpg

Carlisle Cullen - Esme Cullen -> https://2img.net/h/oi27.tinypic.com/28in6uw.jpg

ANNİE MUSAN (CULLEN)

Uzun bir yoldan sonra Forks’a geldik işte.Gördüğüm imgeye ağabeyim buradaydı.Ama nedense imgede abimin yüzünü görememiştim.Yüzü bulanık şekildeydi.E herkese sizin adınız Edward Musan mı diye soramayacağıma göre düşüncelerine başvurmam lazım. Önce okula kayıt yaptırmam lazım çünkü imgede ağabeyimle okulda karşılaşıyorduk.Gene mi lise okuyacağım.Of bıktım lise okumaktan.Neyse okula geldim ve kaydımı yaptırmak üzere idare katına çıktım:
Görevli:İsminiz nedir?
-Annie Musan.
Görevli:Velisi siz misiniz ?
Brad:Evet kuzeniyim.
Görevli:Kimlik görebilir miyim?
Brad:Buyurun 18 yaşından büyüğüm.
Görevli:Tamam.Buyrun.Kaydınız yapıldı.Okulumuzda mutluluklar.
-İyi günler.
Brad:İyi günler
Samimi bir gülücük ile odadan çıktım.Şimdi sıra en önemli işe gelmişti.Ağabeyimi bulmak.Şöyle bir bahçeye bakıp gidecektim.Bugün derse girecek halim yoktu.Ayrıca gidip kendime bir ev bulmalıydık.Şükürler olsun ki yeteri kadar paramız var.Zaten yemek ihtiyacımız da yok.Buradaki ormanlarda kesinlikle bize göre küçük ayılar vardır.İnsanken bu kadar yiyor muydum acaba? İnsanlığımla ilgili hatırladığım tek şey annem ve babamın gözümün önünde ölmesi ve kim olduğunu bilmediğim birinin –bir adamın- ağabeyimin nabzını kontrol ettikten sonra onu dönüştürmesiydi –aslında onun ne yaptığını anlamamıştım o an tek anladığım ağabeyimin acı çektiğiydi-.Beni dönüştürememişti çünkü o sırada polisler hastane odasına girmişlerdi ve adam ağabeyimi alıp hızla pencereden çıkmıştı.Daha sonra benim hayatımda kurtulmuştu ama sonuçta bende dönüştürülmüştüm.Yakın arkadaşım tarafından;
“-Bak Annie şimdi seni dönüştürmek zorundayım.
-Neden bahsediyorsun Betty.
-Annie bak birazdan başımıza çok kötü şeyler gelecek.
-Az sonra mı? Hiç bir şey anlamıyorum.
-Bak ben bir vampirim şu an bunu anlatacak kadar vaktim yok.Şu an hissedebiliyorum.Bir grup vampir beni öldürmeye geliyor.Ve … ve … sen bir insansın. Ben bile en iyi arkadaşım olduğu halde senin kanına dayanmakta zorlanıyorum.Eğer onlar gelene kadar seni dönüştürmezsem ölecekler.
-Ne ?
-Şu an hiçbir şey anlamadığını biliyorum. Ama Annie lütfen bana güven ve seni ısırmama izin ver yoksa seni öldürecekler.
-Betty neden bahsediyorsun ?
-Seni çok seviyorum canım arkadaşım.Seni öldürmelerine seyirci kalamam.İstesende istemesen de seni dönüştüreceğim.
Ve aniden boynumu ısırdı.Damarlarımdan içeri akan şey fena halde acı vericiydi.Beni bir koltuğa yatırdı ve tam o sırada içeri birkaç kişi girdi.Betty ve onlar savaşmaya başladı.Yardım etmek isterdim fakat kıpırdayamıyordum bile.En sonunda Betty hepsini parçalara ayırmıştı ve oracıkta ateşe atmıştı ama yaralanmıştı oda parçalanmıştı.Anlamıyordum neler oluyordu,Betty nasıl bu kadar güçlüydü.Ayakta duruyordu ama parçalanmıştı.Küçük bir noktadan birbirine bağlı kağıt gibiydi.Bana baktı ve ;
-Annie bu değişim evresinde yanında olmak isterdim ama üzgünüm ama seni çok seviyorum dedi ve yere yığıldı.Tamamen parçalanmıştı ve parçaları alevlerin ortasına düşmüştü.Daha sonra içeri Betty’nin arkadaşı girdi.Oda vampirdi.Orayı görünce dehşete düştü.Benim dönüşüm evresinde olduğum farkına vardı ve beni alıp hemen oradan uzaklaştırdı.”
Betty,canım arkadaşım.Ağlayabilme yeteneğim olsa kesinlikle ağlardım.Neyse şimdi kendime bir ev bulmalıyım.Brad ne düşündüğümü anlamıştı.
Brad:Üzülme Annie.Emin ol Betty şu an bizi görüyor ve gülme krizinde. =)
-Betty bizi görüyorsan seni seviyorum canım.
Brad:Hadi canım ev bulalım =)
Bir emlakçıya gittik;
-Ya böyle çok büyük olmasın.Öğrenci evi yani.
Emlakçı:Buluruz hanımefendi.
Onu öldürebilirdim düşüncelerinden dolayı.Pis sapık.Kendimi çok zor tutuyordum onu boğmamak için.İnsan kanı içmeyeceğime söz vermeseydim güzel bir menü olurdu.Yok ya bunun kanıda kendisi gibi pistir.
Emlakçı:İsminiz neydi?
Brad:Hemen bize bir ev bul
-Emlakçı:Sadece hanfendiyle tanışıyoruz.
Ona öyle bir bakış fırlattı ki korkudan bayılabileceğini düşünüyordu.Hafifçe masaya vurdu ama neredeyse kırılacaktı.Göya hocam olcak.Daha elini ayarlayamıyor… =)
-Bana uygun bir ev var mı yok mu?
-Ta ta tabi buyurun evi göstereyim.
Eve gidip baktık.Gayet güzeldi.Bu evi tuttuk ve sapık emlakçıdan kurtulduk.Gidip biraz ev eşyası aldık.Yan binada oturan kaslı –bayağı kaslı hatta yer yer ayı gibi- çocuk yardım isteyip istemediğimizi sordu.Bizde bu iyi niyetini geri çevirmedik.İyi birine benziyordu ve düşüncelerinde hiç sapıkça bir şey yoktu.
-Bunları tek başıma taşımamız imkansızdı.Çok teşekkürler.
Yalandan kim ölmüş ki…
Mark:Sorun değil komşuluk görevi.Öğrenci misiniz?
-Evet.
Brad:Ben bitireli çok oldu =) Siz?
Mark:Ben üniversiteyi daha yeni bitirdim.
-Kurtulmuşsunuz.
Mark:Ya öyle.
Akşama kadar evi yerleştirdik.Kaslı olmasına rağmen fazla güçlü sayılmazdı.Biz birkaç dakikada bitirebilirdik.Ay gene çok havalandım.Vampir olduğumdan beri fazla artistleniyorum insanlara karşı.Bize onlarda yemek yememi önerdi.Yeni taşındığımız için evde yiyecek bir şey olmadığını düşündü.Ve annesi çok güzel yemek yapıyormuş.Nezaketen gittik.Of yemekler ne kadar güzle olursa olsun bana göre çamur yemek gibiydi.Şimdi mis gibi kan içmek vardı.
Mark’ın annesi:Ne zaman isterseniz gelin.Siz bu yaşlarda yemek yapmaya zaman bulamazsınız.
-Teşekkür ederim çok naziksiniz.
Brad:Zahmet vermek istemeyiz.
Mark:Ne zahmeti hep bekleriz.
Saat 22,00’a geliyordu.Biz evimize döndük.O çamur gibi şeylerden sonra gerçek bir yemeğe ihtiyacım vardı.Sessizce evden çıkıp avlandık.İşte yemek dediğin böyle olur.Küçük bir ayının üstüne bir şey tanımam.Sonra eve geldik:
Brad:Ee napalım Annie.
-Evi mi düzenlesek.
Brad:Bence biraz ders çalışalım.
-Ama her gün çalışıyoruz.
Brad:Hala elektrikli eşyalar konusunda sorunların var.
-Tamam yaa off =)
Brad:Mız mızlanma.
-İstesem bu isteğini değiştirebilirim.
Brad:Senin alehine olur.Ben ders çalıştırmakla hiçbir şey kazanmıyorum.
-Tamam tamam. =)
Bütün gece çalıştık.Elektrik yeteneklerimi kullanmakta hala zorlanıyorum.Sonra okula gittik.Bir anda dondum.İnanmıyorum tam o imgeler gibiydi.Abim tam karşımdaydı…

1.Bölüm Sonu

ANNİE MUSAN 2. BÖLÜM

Onun düşüncelerini okuyordum ki bir anda ban döndü.Son derece sinirli bakıyordu.Gözlerinden ateş çıkıyordu denebilir.Birinin düşüncelerini okuması onu rahatsız etmişti.Bana düşünceleriyle “Tahmin edemeyeceğin kadar rahatsız etti” dedi.Oda benimkileri okuyabiliyordu.Bende ona düşüncelerimle “Rahatsız etmek istememiştim” dedim.Yanındakilere söylemiş olmalıydı.Çünkü hepsi benim kim olduğumu merak ediyordu.Yavaşça yanlarına doğru ilerledim.Biri büyüleyici güzellikte bir kız,öbürü oldukça sevimli bir ve güzel bir kız,biri kaslı ama fazla iri olmayan sarışın bir çocuk ve diğeride oldukça iri –yan komşumdan bile iri- bir çocuktu.Yan komşumdan bile iri lafına Edward güldü.
Edward:Hey ismimi nerden biliyorsun.
-Düşüncelerimi okuyabiliyordun dimi ?
Brad:Annie o mu ?
-Büyük ihtimalle.
Emmet:Her şeyi anlat ufaklık , dedi en iri olan.Ufaklık mı ? Tamam 17 gösteriyor olabilirim ama ben tam tamına 100 yaşındayım.
Edward:100 mü?
-Düşüncelerimi bölmezsen anlatmayı planlıyorum Edward.Ama önce sormam gereken bir soru var.
Edward:Yeterince sinirlerimi bozmaya başladın.
O olduğuna emin olmuştum artık.İmgelere gerek yok.Her şeyi ile eskisi gibiydi.
Edward:Kim olduğuma ?
-İsmin Edward Musan mı?
Rosalie:Burada konuşmayın herkes duyabilir.
Onu dinleyip daha kuytu bir yere geçtik.
Edward:Evet yani insanken Edward Musan’dı.
-İspanyol virüsü yüzünden hastanede sarışın bir doktor tarafından dönüştürüldün değil mi?
Edward:Evet.Tüm bunları nerden biliyorsun ?
-Aman Tanrım.Sonunda buldum seni.Bu gerçekten sensin.
Hemen boynuna atladım.Oldukça şaşırdı hepsi ve ağzımdan çıkan bir kelime onu ve diğerlerini daha da şaşırttı.
-Ağabey seni o kadar aradım ki.
Edward:A a ağabey mi ? Annie annie sen misin ? Ama ama nasıl olur?
-Evet benim ağabey Annie’yim.Bende dönüştürüldüm.
Alice:Bir Dakka bize ne olduğunu açıklayın .
Bu heyecanla ona nasıl anlatabilirdim ki ?
Edward:Hey Jasper.Annie’yi biraz rahatlatabilir misin?
Jasper:Karışmaman gerektiğini düşündüğümden devreye girmemiştim.Ama madem öyle istiyorsun …
Birden son derece rahat hissettim kendimi.
Edward:Şimdi her şeyi anlat Annie.Yani sen, benim kardeşim Annie , nasıl yani , hepsini anlat.
-Ağabey senden sonra hayatım kurtuldu.Betty ve ailesiyle beraber başka bir şehre taşındım.
Edward:Bizim mahalledeki küçük sarışın kız.
-Hatırlamana sevindim.Evet o.Daha sonra yani yaklaşık 5-6 yıl sonra bir gün Bettyle otururken zorunluluktan dolayı beni dönüştürdü.
Edward:O da mı vampir?
-Vampirdi.Artık hayatta değil.
-Vampirler ölümsüzdür, dedi beni rahatlatan çocuk.
Brad:Parçalanıp yakılana kadar.
-Beni dönüştürme nedeniyde buydu.Düşmanları gelmişti.Beni öldürmemeleri için ısırdı.Gelen düşmanlarını parçalayıp yaktı ama o da parçalanmıştı ve alevlerin ortasına düştü.Sonra Brad beni oradan aldı ve vampirlikle ilgili her şeyi öğretti bana.Geçenlerde bir imge gördüm.Ağabey seni bulduğumu gördüm.Ve hemen Forks’a geldim.
-Annie bu gerçekten sensin.Seni o kadar özledim ki şu 100 yılda.
Birbirimize sıkıca sarıldık.
Alice:Ben Alice Annie’cim.
-Memnun oldum.
Jasper:Ben Jasper.
-Memnun oldum.Bu arada güçlerin süper çalışıyor.Sen olmasan sakinleşmem uzun sürecekti.
Jasper:Sorun değil.
Rosalie:Ben Rosalie.
-Memnun oldum.
Emmet:Ben Emmet.
-Memnun oldum.
Edward:Bu arada Emmet’tan daha iri bi yan komşu bulamazsın .
-Oh düşüncelerimi oku oku sonra bana sat.
Edward:Seni gerçekten özlemişim.
-Bende. Ed…
Edward:İşte bunu özlemedim.
-Ama ben seviyorum.
Edward:Benim küçük tatlı cadı kız kardeşim vampirde mi olurmuş ?
Rosalie:Yani Edward böyle bir kardeş sevme yok.
Herkes gülmeye başlamıştı.Bir anda abim durdu.
Edward:Bir dakka yaa hey dostum sen kimsin.
Brad:Brad ben memnun oldum.
Edward:Adını değil kim olduğunu sordum.Bi dakka demin sen anlatırken “Brad beni aldı” dedin.Yoksa sen 100 senedir bu adamla mı berabersin?
Brad:O benim kardeşim.Aynı seninki gibi.
-İnanmazsan düşüncelerimizi oku =)
Edward:Bunu çoktan yaptım.
Brad:Edward merak etme 100 yıl boyunca ona zarar gelmesin diye her şeyi yaptım.Hala da yaparım bende senin gibi onun abisiyim.
Edward:Saol o zaman.
Emmet:Kıskanç abi.
Alice ve ben anında durduk.İkimizde imge görüyorduk.Kamera,tam güvenlik kamerasının dibinde konuşmuştuk.Düşüncelerimizi okuyan Edward da kaskatı kesildi.
Alice:Çocuklar kamera.
Emmet:Napacağız ?
Brad:Annie yardım edebilir.
Edward:Nasıl yani?
-Hayır yapamam.Biliyorsun yani daha iyi değilim.
Brad:Bunu yapabilirsin.Hey Emmet boyun kaç?
Emmet:2.15 ti en son.
Brad:Sevgilin var mı ?
Emmet:Yanında duruyor yaa.
Brad:Onu kucağına alıp şöyle tam karşıda durabilir misin?
Emmet:Tabi de niye ?
Brad:Birazdan öğrenirsiniz.Hadi Annie sıra sende.
-Umarım yapabilirim.
Emmet ve Rosalie beni kapatacak şekilde önümde durdular.Kameraya odaklandım.Gözlerim kıpkırmızı kesildi.Kollarımı iki yana açtım.Hafifçe havada yükseldim.Ayaklarım yere değmiyordu.Gözlerim daha da kızardı ve kameranın kayıtlarının silindiğini hissettim.Kamera ile bağlantımı koparıp aşağı indim.Sonra hemen oradan geri çekildik ve kameranın bizi göremeyeceği bir yere geçtik.
Edward:Bunu nasıl yaptın?
-Özel yetenek.
Rosalie:Kaç özel yeteneğin var.
-Gördükleriniz dışında birkaç tane daha.
Alice:Hım… Ailemizde bir güçlü daha oluyor. ve gülümsedi.
Brad:Aferim bak bu sefer iyi odaklandın.
-Bu sefer iş ciddiydi.
Emmet:Sen artık bizimle yaşayacaksın değil mi ?
Jasper:Tabi ki de başka nerede yaşayacak.
-Rahatsız etmek istemem.Hem zaten ev tutmuştum.
Dediklerimin fazla saçma olduğunu hissetmem uzun sürmedi.Ağabeyimle yaşamayacaktım da kiminle yaşayacaktım.
Edward:İyi fark etmen güzel.
-Mark’ın annesinin pastasını özleyeceğim. Dedim gülerek.
Alice:Pasta mı ? İğrenç.
Edward:Hala pastadan vazgeçemedin mi?
-Yok canım o kadar da değil =)
Alice:Hadi hadi derslere , senin dersin ne Annie.
-Fizik ilk dersim.
Emmet:Benimde fizik gel.
Edward:Emmet ona sahip çık başka çocuklara bakmaya kalkmasın ona bakan olursada karşında bir boz ayı varmış giib düşün , dedi Edward.
Emmet:O benimde kardeşim sayılır önlemimi alırım merak etme Edward , diye kahkaha attı.Alay ettiği besbelliydi.
Jasper:Edward sakin ol kardeşim , ve onu sakinleştirdi.
Edward:Hadi derslere , diyerek son noktayı koydu.
Brad:E size iyi dersler ben gideyim artık.
Alice:Siz de bu okulda değil misiniz.
Brad:Okul için büyüğüm. =)
Emmet:Hehe bizde =).
Brad:Hehe =). Annie arada uğrarım sana =) Beni unutma.
Edward:Bizle kalmayacak mısın?
Brad:Yok =) Siz ailecek takılın =) Ben evimde mutluyum ormanında yanında ohh süper. =)
Rosalie:Vejeteryansınız yani ?
Brad:Kesinlikle.
Jasper:Tamam o zaman =). Birlikte avlanalım bu akşam.
Brad:Olur akşam görüşürüz.
-Görüşürüz.
Ve Brad gitti.
Rosalie:Kolay gelsin ,
-Yıllardır aynı dersi okumaktan bezdiğimi saymazsak bir sorun yok , dedim ve hepsi güldü. Çünkü bu durumda hepimiz aynıydık.
Emmet:Hadi bakalım Annie Cullen derse,.Evet artık Annie Cullen’dım.Ağabeyim yanımda olduğu sürece soyadımın ne olduğunun bir farkı yoktu benim için.Ağabeyim nerdeyse bende orada olacaktım artık.Düşüncelerimi duyan Edward bana sıcacık baktı.Düşündükleri kelimesi kelimesine aklıma kazındı :
“.Benim minik Annie’m,pasta canavarım,yıllar sonra ona tekrardan kavuşmuştum.O benim için her şeyden özeldi.Ve onu kimseyle paylaşmaya niyetim de yok.Etrafındaki erkekleri öldürmek iyi bir fikir olabilir.Ağlayabilsem gözümden bir iki yaş düşeceğine emindim.Benim küçük cadım geri dönmüştü ve yıllar ondan hiçbir şey eksiltmemişti.Hala aynı küçük cadıydı.Benim küçük tatlı cadım.”
.Birbirimize gülümseyip derse girdik

ANNİE MUSAN (CULLEN) 3. BÖLÜM

Dersler gayet sıkıcıydı.Emmetla aynı sırada oturuyoduk.Saolsun çok(!) minyon tipli olduğundan her hareket ettiğinde sıradan aşağı uçuyodum.Böyle geçen bikaç dersten sonra okul bitti.Eve yürüyerek gitmeyi tercih ettik.Ama Alice ve Jasper arabayı aldılar.Başka bir yere gitceklermiş.Baş başa .
Rosalie:Ee Annie alışabildin mi okula ?
-Alıştım yaa bi sorun yok A pardon bir sorun var Emmetla beraber sıraya sığamıyoruz.
Herkes kahkaha attı.
Emmet:Aa iftiraya bak.Küçük cadı senin yüzünden sığamıyoruz sıraya.
-Benim yüzümden? İncecik insanım daha ne istiyosun ?
Edward:İnsan ?? Gülmeye başladı.
-Ne fark eder
Rosalie:Hımmm ok
Emmet:Çocuklar bu akşam avlanıyoruz dimi.Baya susadım.Okulda zor dayandım.
Edward:Çok kötüysen avlanalım hemen.
Emmet:Yok akşamı bekleyebilirim.
Rosalie:A şu elbise ne güzel dimi Annie ?
-Cidden çok güzel.Bakalım mı ?
Rosalie:Olur .
Emmet:Kızlar işimiz var Annie’nin evini toplayacağız sonra Carlisle ve Esme ile tanıştırcaz eşyalar yerleşcek ohooo…
Rosalie:Siz yürüyerek gidin biz alıp yetişiriz size
Edward:Ev nerdeki?
-Ormanın güneyindeki küçük apartmanların olduğu yerde.Yanında okul var.25 numara.En üst kat daire 6.Kaybolursanız kokumdan bulun işte aa .
Emmet:Tamam biz yavaş yavaş gidiyoruz
Rosalie:Tamam aşkım.
Onlar yavaş yavaş ilerlemeye başladılar.Biz hemen kıyafeti denedik.Dükkandaki çocuk Rosalieye hayran oldu.Düşünceleri o kadar komiktiki elimde olmadan gülmeye başladım.Rosalie beni anladı.Yazık çocuğa “Acaba numarısını istesem verir mi? Acaba deminki ayı gibi çocuk yada öbür çocuk sevgilisi mi?” gibi şeyler düşünüyodu .
Rosalie:Hadi Annie alıp gidelim.Emmetla Edwardı bekletmeyelim.
-Tamam canım .Hala sırıtıyodum.Rosalie beni öldürcek .Dükkandan çıktık Edwardla Emmeta yetişmek için koşmamız gerekiyodu.Ama insan içinde koşamicağımızdan bizim hızlı yürüme insanların koşma dediği şekilde ilerledik.
Rosalie:Annie seni öldüreyim mi?
-Ama düşünceleri çok komikti napayım
Rosalie:Milletin düşüncelerinden uzak dur.
-Elimde değil
Rosalie:Sen bekle ben Edwardın yanında erkek konusunu açayım da gör.
-Tamam düşünceler yok La la la la .Şarkı söylmeye başladım.Ama düşünceler hala bağırıyordu.Rosalie tehtit etmeyi biliyo .Bi anda Alice ve Jasperı gördük.
Alice:Heyy fıstıklar gitceğiniz yere bırakalım mı ?
Rosalie:Alicecim Jasperla ilgilen bizle değil .
Alice:Bakıyorum neşen yerende Rose.Bu arada Annie niye şarkı söylüyosun?
-Rosalie saolsun süper tehtit ediyo.
Alice:Öyledir
-Düşüncelerden uzak durmak için ama hiçbir işe yaramıyo.
Jasper:Oy yazık sana
Rosalie:Jasper hayatım sen ilerliyosun böylede nereye gittiğimizi biliyomusun ?
Jasper:Bu kız çok zeki
-Benim eve gidiyoruz sen git ben sana tarih etcem.
Bizim eve vardık.Emmet ve Edward yeni varmışlardı.E naspınlar biz yetişcez diye yavaş yavaş gidiyolardı.
Jasper:Bu ne hız biraz yavaşlayın arkadaşlar .
Edward:Bunların ne işi var sizle ?
Rosalie:Özel servis canım .
Emmet:Ohh biz yürüyelim siz arabayla …
-Ayy çok yoruldunuz dimi ?
Alice:Yaa pek yorulmuşlar yazık
O sırada Markı gördüm.
Mark:Selam Annie.
-A selam ne haber.
Mark:iyidir senden?
-İyidir.
Edward:Kimsin sen?
Mark:Mark ben nolmuştu?
Edward:Niye selam veriyosun kıza.
Mark:Arkadaşımda o yüzden.
-Ağabey abartma.
Emmet:Edward dostum sakin.
Jasper:Cidden Edward arkadaşı kızın işte.
Edward hafifçe hırladı.Ama Jasper onu sakinleştirdi.
Mark:Aman çok korktum.Senin kız kardeşin diye konuşamayacak mıyız ?
Bu Mark çok salak.Emmet hemen ağabeyimi tutup uzaklaştırdı.
Alice:Mark konuştuklarına biraz dikkat et Edward biraz daha sinirlenirse onu kimse tutamaz.
Mark:Ondan korktuğumu kim söyledi.Ayrıca Annie onun kızkardeşi diye konuşma yasağımı koyucak
-Tamam Mark ağabeyim sadece bu aralar bana karşı fazla hassas.
Mark:Belli oluyor.
-Bu arada ben taşınıyorum.
Mark:A niye?
Jasper:Artık bizimle yaşıyacak.
Mark:Hımm.Umarım tekrar görüşürüz.
-Kesinlikle.
Mark:Kolay gelsin size.Hoşçakal Annie.
-Hoşça kal.Annene selam söyle yemeklerini özleyeceğim.
Mark:Arada gelip yersin .
-Olur.
Ve Mark gitti.Mark gider gitmez Emmet ağabeyimi serbest bıraktı.
Edward:Kim o Annie
-Arkadaşım ağabey.
Rosalie:Hadi eşyaları toplayalım.
Brad:Kolay gelsin =)
Edward:Hoşgeldinizz =)
Brad:Bu akşam sizi ekeceğimi söylemek istedim.
-Niye ??
Brad:Arkadaşlarımla buluşucam canım.
-Tanıyo muyum?
Brad:Hayırç
-Tamam.
Sonra eve geldik.Esme dedikleri kadın evdeydi.Onu uzaktan hissetmiştik.Ama Carlisle yoktu.Acaba beni nasıl karşılayacaklardı.İmge görmemiştim bu konuda.İlginç…Eve girdik.
Alice:Anne biz geldik.
Esme:Hoş geldiniz çocuklar arkadaşınız kim.
Çok şaşırmıştı,”Bir insan mı o ama öyle kokmuyor.”.Ağabeyim benden önce davrandı.
Edward:O bir insan değil anne.
Bir anda şok olmuştum.Ağabeyim ona anne dedi.”Anne” bu sözcüğü bir başka kadın için nasıl kullanırdı.Ağlayabilsem kesinlikle ağlardım.
Edward:Annie o hepimizin annesi gibi hepimiz ona anne deris Carlisle da baba.
-Ama … ??
Esme:Nolduğunu biri bana anlatabilir mi? Ve kızın kim olduğunu.
Jasper:Uzun hikaye yani baya uzun.Onlar anlatsın.
Edward:Tanıştırayim Annie.
Esme:Memnun oldum.
-Bende.
Hala ağabeyimin ona anne dediğini düşünüyordum.Ama eğer ağabeyim ona anne diyorsa demekki çok iyi biri.Ağabeyim bana memnun bir şekilde baktı.
Esme:Annie ne güzel isim.Yani ?
Edward:Kız kardeşim.
Esme:Ne ? Bi dakika
Edward:Evet.
O sırada bir adam içeri girdi.İnanmıyorum bu ağabeyimi dönüştüren adam.Bu yüzü asla unutamazdım.Demek ki ağabeyimi tek başına bırakmamış.Ona sahip çıkmış.
Carlisle:Misafirimiz mi var ?
O da çok şaşırmıştı.
Esme:Evet canım.Merak etme yalnız değilsin bende hiçbir şey anlamadım.
Carlisle:Bir dakika ya bu yüz fazla tanıdık.İsmin ne küçük hanım.
-Annie.Yüzümü unutmamışsınız.
Emmet:Siz tanışıyor musunuz?
-Sayılır.
Carlisle:Annie Annie.Buldum.Annie küçük kız.Edward’ın…. Ah Annie bizi bulabilmiş olman çok güzel.
Bana sarıldı.O çok iyi bir doktordu.Aynı zamanda çok iyi bir insan.Hala iyiliğinden bir şey eksilmemiş.
Esme:Yani olan biteni anlamayan bir tek benim.
Esmeye olayları anlattık.Sonra ormana ava gittik.
Edward:Annie ?
-Ben bir canavar değilim ağabey.Bu soruyu duymamış olayım.
Edward:Daha duymadın zaten zeka küpüm.Düşüncelerimi kurcalamayıda bırak.
Alice:Buyurun Edward bey nasıl oluyomuş anlayın .
Rosalie:Olan bize oldu.Şimdi Annie de duyacak bizi.
-Hehhehehe.
Esme:Haydi çocuklar yemeğe.
Herkes gülmeye başladı.
Jasper:Emmet nerde ?
Edward:O çok susamıştı.Şimdi ayılarla oynuyodur.
Daha da gülmeye başladık. Sonra yemek yiyip eve geldik.Herkes odasına çekildi.Uyumayız ama zaten çiftlerin özel işleri oluyor =). Odamı düzenliyordum bende sonra kapı çaldı.
Edward:Gelebilir miyim?
-Tabi abi gel.
Edward:Napıyosun
-Hiç etrafı düzenliyordum
Edward:Aferim
-Bende seni çok özledim.
Edward:Gel buraya. Abimin yanına gittim.Sıkıca sarıldım ona.Bunun için nerdeyse 100 yıldır bekliyordum.Sonra beraber yatağa uzandık.Abim saçlarımla oynamay başladı.Küçükken bu çok hoşuma giderdi.Hala da öyle.
Edward:Saçların hala yumuşacık.
-Annemin tarağını kullanıyorum hala.
Edward:Bende onları çok özlüyorum Annie ama hayat devam ediyor.Sende bunu biliyorsun.İyi yanından bak en azından birbirimizi bulduk.
-Seni bulmak için bütün dünyayı dolaştım.
Edward:Senin yaşadığın adına en ufak ümidim olsaydı emin ol bulurdum seni.
-Biliyorum bebişim.
Edward:Bebişim =)
-100 yıldır yalnız mısın?
Edward:Yalnız mı ? Hayır canım.Bak Carlisle var Esme var Alice var Emmet var Jasper var Rosalie var.
-Onlardan bahsetmediğimi biliyosun.
Edward:Hım.Bi yengen var.
-Nee =) Bunu daha önce söylemeliydin =)
Edward:Fırsat olmamış =)
-Nasıl biri kaç yaşında adı ne nerde niye görmedim
Edward:Sakin küçük cadı.Güzel ve iyi biri,ismi Bella bir haftalığına annesinin yanına gitti birkaç güne burada ve 17 yaşında.
-17 mi ? Gerçek yaşını sordum.
Edward:Gerçek yaşı o zaten.
-Nasıl yani ?
Edward:Bella bir insan.
-Ne ??
Edward:Evet o bir insan.
-Ama yani bir insan yanında ?
Edward:Okula nasıl gidiyoruz küçük cadı.
-İkisi farklı olaylar ama madem seviyosun o zaman sorun yok =)
Edward:Evet =)
-Korkmuyosa iyi =)
Edward:O korkmaz =)
-Tanışalım yengeyle =)
Edward:Sen çok konuşuyosun küçük cadı =)
-Abi en çok neyi özledim biliyomusun?
Edward:Neyi özledin?
-Gök gürültüsünden korkup senin odana gelip sana çaktırmadan yanına yatmayı.
Edward:Her seferinde hissederdim.Hatta gök gürlediğini duyunca yatakta yer açardım.
-Hissettiğini biliyodum çünkü yatar yatmaz bana sarılırdın ve “Korkma minik cadı” derdin.
Edward:Her sabah korktuğunu yüzüne vurduğumda “Ben yanına gelmedim sen rüya görmüşsün” derdin o yarım yamalak konuşmanla =).
O sırada gök gürledi ve abim bana daha sıkı sarıldı.
Edward:Korkma minik cadı.

ANNİE MUSAN (CULLEN) 4. BÖLÜM

-Artık asla korktuğumda sana sarılıp uyuyamicam.
Edward:Evet uyuyamıyo olabiliriz ama bak gene gök gürledi gene korktun gene yanımda yatıyosun tek fark uyumuyo olmak.
-Artık korkmuyorum da.
Edward:Emin misin?
-Hayırr =).
Edward:Hehehehe.Ben en çok neyi özledim biliyomusun?
-Neyi?
Edward:Seni gıcık etmeyi .
Yatakta doğruldum ve dizlerimin üstüne oturdum.
-A tabii ağabeylerin özel yeteneği zaten bu gıcık etme olayı =).
Edward:Çok konuşma döverim.
-Acımaz ki acımaz ki .
Edward:Ben vurayim de sen ondan sonra düşün.
-Seni şikayet ederim kapı komşuma =) O da ayı gibi .
Edward:İlla sinirlerimi bozcaksın.
-Kesinlikle.
Edward:Ben senin o kapı komşunu akşam yemeği yapmayım da.
-Şakaydı tamam şaka.
Edward:Bak Annie’cim yıllarca bensiz kalmak sana bişeyi unutturmuş.
-Neyi?
Edward:Ağabeylerin daima kullanıcak kozları vardır ve sadece ağabeyler gıcık eder .
-Hımm ok.
Sabaha kadar abimle oturup eski günlerden konuştuk.Sabah okul yoktu.
Jasper:Ee napalım?
-Normalde napıyosunuz ?
Esme:Genelde ava giderdik ama daha dün gittik
Rosalie:Biraz spor mu yapsak ?
Carlisle:Şimdi koşamicam
Emmet:Noldu Carlisle yaşlandın mı ? xD
Carlisle:Dile kolay 500 yaşına geldim.
Esme:Hala 30larında gibisin hayatım.
Alice:Neden acaba ??
Esme:Alışverişe gidelim mi kızlar ?
Carlisle:Yok canım başka şeyler yapın.
Esme:Niye ?
Bu sırada Alice ve Rosalie gülmekten bayılcak gibi oldular bende düşüncelerinden dolayı gülme krizine girdim.
Carlisle:Hayatım ben sadece bi doktorum yani küçük bi ülkenin kralı olduğumu kim söyledi.Son alışverişte 60.000 $ fatura geldi.Aynı hafta içinde 120..000 $ fazla değil mi?
Esme:Ya Carlisle sanki yemek harcamamız var, su harcamamız var .Ya kıyafet ya mobilya alıyorum.Neyse ama 1 hafta sonra beni kimse tutamaz.
Edward:Anne ben olsam bu lafların altında kalmazdım.Hele neler düşünüyo bi duysan.
Alice:Görüyorum anne yakında sana sokağa çıkma yasağı koyucak.
-Bende görüyorum bu işin sonu kötü.Ayrıca düşünceleride hiç iç açıcı değil.
Esme:Carlisle !!!!
Carlisle:Hayatım yalan söylüyolar bak nasıl gülüyolar.
Esme:Hepsimi yalan söylüyo.
Carlisle:Aşkım ben sana hiç böyle şeyler yaparmıyım.Hatırlamıyomusun geçen ay bi hafta içinde 250.000 $ harcama yapmıştın bişi demişmiydim.
Esme:Harcamalarımı mı sayıyosun Carlisle !!!!
Carlisle:Bende sizi parçalayıp yakmazsam.
Esme:Çocukları tehtit etme.
Biz bu sırada gülmekten doğru kelimeyi bulamıyorum.İşte aşırı derecede gülüyoruz.Bir anda pat diye bi ses oldu.
Esme:Emmet ben sana demiyomuyum gülerken şu koltuklara atlama diye.
Maalesef artık bi koltuğumuz yoktu.
Carlisle:Heh hayatım hadi sen git koltuk al.(Cüzdanını çıkarıp Esmeye verdi) Nakit yetmezse bak burada bissürü kart var hepsini kullan tamam mı canım hadi seni seviyorum hadi kızlar bekletmeyin annenizi.
Esme cüzdanı yere fırlattı.Gülmemek için zor tutuyodu herkes kendini.
Esme:Bak Carlisle beni çok kırdın kolay affetmicem seni sen bana resmen paranın hesabını sordun lütfen peşimden gelme.
Esme dışarı çıktı.Bütün kızlar peşinden gittik.Sonra içerde konuşulanları dinledik.
Edward:Büyük ayıp ettin baba.
Emmet:Asla affetmicek seni.
Jasper:Ben olsam bende affetmezdim.
Edward:Kendini affettirmek için bişiler yap bence.
Carlisle:Ne yapayım çocuklar bana akıl verin.
Emmet:Şöle güzel bir sofra hazırla.Evi güzelce süsleyelim mumlar filan.İnsanken hiç yapmadın mı?
Carlisle:Hayır.Ama ne sofrası hazırlicam yemek yemiyoruzki hem ya mum evi yakar ve bizde yanarsak.
Jasper:Sende insanı delirtirsin hee.
Edward:Bak şimdi şöle yapıcaz.Biraz komik ama doktorluk forsunu kullanarak kan bankasından bikaç ünite kan alıcaksın.Sonra onları bikaç şarap şişesinin içine koyucaz şarap bardaklarımızda var.Sonra etrafı mumlarla süsleriz.Bizde evden kaçarız.
Carlisle:Öyle yapalım o zaman.
Sonra biz ilerlemeye başladık.Evden baya uzaklaştık.Hiç birimiz çıt çıkarmıyoduk.Evden yeterince uzaklaşmıştık.Artık bizi duyamazlardı.Hepimiz gülmeye başladık.
-Tahmin edemeyeceğimiz kadar korktu.
Alice:Hehehe
Esme:Zaferrr
Rosalie:Vampir ya da insan biz kadınlardan her şekilde korkulur
Esme:Kesinlikle.
-Alice olacaklar süper dimi.
Alice:Evet.Onları gördüğüm için daha da gülüyorum hehehe.
Esme:Bizede anlatın.
Alice:Olmaz.
Rosalie:Anne bu fikri nerden buldun.
Esme:Ee benimle hiç ilgilenmiyodu bu aralar.Bende böyle bişi yaptım.
-Bravo
Alice:Hadi alışverişe
Alışverişe gittik.Birsürü kıyafet denedik.Bikaç parça bişi aldık.Yani fazla değil kişi başına 20 poşet.Tabi Esme 30 çünkü onun özel bi amacı var .Bu kadar alışveriş fazla geldi ama yinede alışverişe devam ettik.Sonra abimlerin çağrısını aldık.Bu eve gel demekti .Alice ve ben evin nasıl olduğunu görmüştük.Gerçekten çok güzel hazırlamışlar.
Alice:E hadi Esmecm sen kocanın yanına…
Esme:Bak bak bak alayda edermiş.
Rosalie:Hehehe .
Evin yanına geldiğimizde abimler çıktı ve Esme içeri girdi.Bizde onları duyamamak için baya uzağı gittik.Zaten olcakları görmüştük ama olsun bari düşünceleri duymayalım.Gittik ormanda oturduk.
Edward:Siz kadınlardan korkulur hee.
Jasper:Aşkım sen böyle yapmazsın dimi…
Alice:Belli olmaz benle ilgilenmezsen olabilir tabi .
Jasper:Ama ben duygularından anlarım gerçek olup olmadığını…
Alice:Korkudan bakabilcekmisin duygularıma heheh
Emmet:Ya benim güçler böle şeylere çalışmıyo ben napcam …
Rosalie:Benle ilgilencen aşkım…
Emmet:Her zaman…
-İzninizle ben biraz dolaşıcam…
Edward:Bende geliyorum canım…
Rosalie:Niye gidiyosunuz…
Jasper:Çocuklar gitmeyin yaa tamam düşünceleri sildik…
Emmet:Sizin işte zor hee
Edward:Öyle be abi Oğlum kamyoncumuyuz biz Sizin işte zor diyo
Emmet:Hehehe Ya bişiler atıştırsak mı ?
Rosalie:Emmet çok yiyosun yaa
Emmet:Aşkım napıyim bu vücudu nasıl doyurcam
Jasper:Seni hayvanat bahçesine götürelim
Edward:O da kesmez seni .
Alice:Ayy yarın okul var dimi
-Okula gitmekten bıktım bide her dersi 100 kere görüyoruz
Emmet:Sıra arkadaşım benim
-Sıra arkadaşı değiliz biz Emmet sayende olamıyoruz çünkü ben o sırada oturamıyorum
Herkes kahkaha attı.
Rosalie:Anlıyorum seni
Jasper:Ya benim canım sıkıldı yarış mı yapsak
Edward:Ben yenerim
-Emin olma
Rosalie:Yani Edwardcım
Edward:Görücez
Yarışa başladık ve abim kazandı aman havasından geçilmez artık
Edward:Ee ben dedim ailenin en hızlısı benim
Emmet:Bilek güreşine gel
Edward:Hehehe yok
-Aman havandan geçilmez artık
Alice:Artist işte
Rosalie:Bi de bana diyosunuz hee
Jasper:Yok canım seni geçemeyiz o konuda
Herkes güldü ama Rosalie öyle bir bakış fırlattıki kolaysa gül
Emmet:Tamam aşkım sakin
Jasper:Güneş doğmak üzere eve gitsek mi
Edward:Gidelim kızlar bişi görüyomusunuz
Alice:Yok yok gidelim
Birden bire hepsi durdu.
Edward:Annie ?

4.BÖLÜM SONU

ANNİE MUSAN (CULLEN) 5. BÖLÜM

-Noluyor ?
Rosalie:Görünüşün ….
Alice:sürekli değişiyorsun
Emmet:Şimdi de ben oldun
Edward:Böyle bi özel yeteneğin mi vardı
-Hayır bilmiyorum yani en son yoktu
Jasper:Eve gidelim de Carlisle bi baksın.
-Hayır olmaz.Brad’i bulmamız lazım.
Brad:Biri Brad mi dedi?
Emmet:Nasıl yaa ?
-Onun güçleri hakkında en ufak bir bilgim yok.
Brad:Demek şimdi ortaya çıktı küçük yaramaz.
Edward:Nasıl yani?
Brad:Annie fazla özel bir vampir.Övünmek gibi olmasın ama aynı benim gibi.Benim kadar gücü olamaz ama normal bir vampire göre çok güçlü.Yani çok yönlü güçleri var.Bu güçlerinde şu ana kadar sadece imgeler,düşünce okuma,elektriksel hakimiyet,aşırı derece ikna ve şimdi de bu ortaya çıktı.Bir kaç gücü daha olma ihtimali var.
Alice:Hım.Nasıl Annie olacak.
Brad:Şimdi oldu işte.Bu da güzel bir güç ama kullanması elektrik kadar olmasada zor.Yanlış zamanlarda kullanmamak gerek.
-Hım.
Edward:Dostum senin güçler ne ?
Brad:Beni anlamanız çok zor… =)
Jasper:Çok artist gördüm seni =)
Brad:Ama yani şimdi öyle napalım =)
-Ayy böyle demicektiniz işte şimdi gittikçe havalancak =)
Brad:Sus bakim sen =)
Rosalie:Bir de bana diyosunuz kibirli diye =)
Alice:Hadi eve gidelim sen de gel Brad.bizimkilerle tanışırsın.
Brad:Tamam.
Sonra eve geldik.
Carlisle:Vay vay bizim işbirlikçiler de gelmiş.
Alice:Hoş bulduk =).
Brad:Carlisle ?
Carlisle:Brad ne işin var burada ?
Brad:Eski dostum.
Sarıldılar.Hiçbirimiz bir şey anlamamıştık.
Edward:Siz tanışıyor musunuz ?
Carlisle:Bizim vejeteryan olmamızı sağlayan insan =)
Jasper:Nasıl yani ?
Carlisle:Ben vampir olduğumda bana şuan bildiğim her şeyi öğretmişti.
-Brad’in özel meslek demekki =) Banada bildiklerimi öğretti =)
Brad:Kaç yıl oldu dostum ?
Carlisle:Nerdeyse bi 150 yıldır görüşemiyoruz…
Esme:Vay be eski dostlar ne güzel =)
Emmet:Bu aralar çok değişik şeyler oluyor hayırlısı =).
Carlisle:Bu arada Annie’cm al bu yeni kimliğin Annie Cullen olarak =).Okuldaki kaydınıda değiştirdim.
-Saol Carlisle =).
Sonra işte akşam sohbet muhabbet takıldık.Sabah okula geldik.
Emmet:Annie gel canım derse =)
-Ya istemiyorum ya =) Gene sıradan düşcem =)
Rosalie:Ah hayatım yazık sana =)
Jasper:Haydi iyi dersler =) Gel aşkım =)
Alice:Tamam aşkım =) hadi iyi dersler =)
Rosalie:Sizede
-Sizede
Emmet:Sizede
Alice:Edward Bella yarın geliyo dimi ?
Edward:Evet canım
-Yengeylede tanışcaz sonunda =)
Edward:Fazla konuşma bakim.Hadi Rose.
Rosalie:Hadi bende derse gidiorum bye bye
-Bye bye canım merak etme Emmet başkalarına bakarsa döverim =)
Emmet:Bye bye aşkım biri bakarsa söyle döviim.
Derse girdik.
Öğretmen: Annie sen ordan kalk.
-Niye hocam.
Öğretmen:Arka sıraya geç dedim o kadar.
-Niye kızıyosunuz kötü bişey mi dedim.
Emmet:Kızım sakin geç işte boşver.
Öğretmen:Terbiyesiz çocuk.
Tam bağıracaktım ki o sırada kapı çaldı.Sınıfa yeni bir çocuk geldi.
Matt:Selam ben Matt Jones.Berlin’den geliyorum.Yeni öğrenciyim.
Öğretmen:Tamam geç otur Matt.
Geldi ve yanıma oturdu.
Matt:Hoca biraz sinirli galiba =)
-Demin bana sinirlenmişti ondandır =)
O sırada Emmet’ın kötü bakışlarıyla karşılaştım ve düşünceleriyle “O bir insan.”
Matt:Sevgilin sinirlendi galiba
-Sevgilim ?
Onun düşüncelerini duyamıyordum.Emmet’a baktım.Sadece konuşmuştuk ne vardı ki bunda
Matt:Bu tarafa bakan.Sinirlendi galiba sevgilin.
-Sevgilim değil abim.
Matt:Ne güzel =)
-Anlamadım ?
Matt:Hiç =) İsmin ne ?
-Annie.Annie Cullen.
Matt:Memnun oldum Annie.
-Bende Matt.
Öğretmen:Çocuklar sohbeti bıraksanız diyorum.
Matt:Hocam tanışıyoduk.
Öğretmen:Bugün herkeste dil pabuç gibi.
Sonra ders bitti.Emmet beni hemen dışarı sürükledi.
Emmet:Annie naptıını sanıyorsun sen ? Karşındaki bir insan.Onlarla konuşmamalıyız.Bizi açıklamak mı istiyosun.
-Ama Emmet konuşmaman daha anormal olmaz mıydı ?
Emmet:Tamam ama çok samimi olma. Tamam mı ?
-Tamam =).
Emmet:Niye güldün ?
-Bella o da bir insan ve abime hiçbiriniz kızmadınız =)
Emmet:Ama o aşık =)
-Hehehe =)
Sonra gün bitti.Ama canım hiç eve gitmek istemiyodu.
-Siz gidin benim işim var =)
Edward:Ne işi o bakim.
-Yengeme hediye alıcam.Kızlar benle gelsenize =)
Rosalie:A canım şey çok isterdim ama…
-Tamam tamam düşünme lütfen =) Alice tamam =)
Edward:Gelirdim canım ama benimde işim var Bella’nın evine gitmem lazım.
-Niye?
Edward:Ona süprizim var.
-Çok klasik abişko =)
Edward:Sanane o böyle şeyler seviyo.
-Neyse kaldım sap gibi.Ne tür şeylerden hoşlanır.
Edward:Çok süslü değil ama çok sade de değil.
-Anladım hadi görüşürüz
Ve ordan uzaklaştım.Ne alsam acaba.Ormanın içinden daha kısa bir yol vardı ordan gitmeye karar verdim.Birden bir ses duydum.Bir insan.Bir kaç saniye sonra konuşmaya başladı.
Matt:Merhaba.
-A sen merhana
Matt:Nasılsın
-İyiyim sen
Matt:Bende.Ormanda napıyosun burası fazla tenha.
-Daha kısa yol.
Matt:Sana eşlik edeyim mi ?
-Zahmet olmasın.
Matt:Yok olmaz.Ne zahmeti =)
-Yok gerçekten zahmet olmasını istemem.
Matt:Bende sınıf arkadaşımı ormanda yalnız bırakmak istemem.Etrafta bir sürü tehlike var.
-Hayvanlardan zarar gelmez =)
Matt:Hayvanlardan bahseden kim =) Hayvanlaşmış insanlardan bahsediyorum.
-Hım.
Of.bizimkiler görürse çok kötü olur.Derken Brad karşımda beliriverdi.
Brad:Annie’cim hayırdır.
-Hiç… =)
Matt:O da mı abin.
Brad gülmemek için kendini zor tutuyodu. Tuhafı Matt’in düşüncelerini duyamıyordum.
Brad:Abisi değil ama sayılırım.
Matt:Ben arkadaşıyım.Dedim ormanda yalnız ilerlemesin.
Brad:İyi bundan sonra ben eşlik edeyim ona.
Matt:Peki.Okulda görüşürüz Annie.
-Görüşürüz Matt.Teşekkürler.
Matt:Önemli değil.
Matt geriye dönüp ilerledi..Bizde öne doğru ilerledik.
Brad:İnsanlarla bu kadar yakın olma Annie.
-Yakın değilim ki ormanda karşıma çıktı dedi yalnız yürüme tehlikeli buralar.Ne deseydim “Ben vampirim bana zarar gelmez istesem seni şurda öldürürüm” mü deseydim? =) =)
Brad:Hehehe =) Tamam canım ama ben uyarayım dedim.
-Herkes uyarıyo beni bu aralar =).
X:Selam arkadaşlar…

5. BÖLÜM SONU

6. BÖLÜM

Brad:Oo sizde mi buradaydınız =)
Arkarian:Arayıp sormuyosunuz ki =)
-Ah tabi sen hergün arıyosun ya =)
Arkarian:Sus bakim küçük cadı seni
-Kolyemi ver susiim hala bekliyorum =)
Brad:Söz vermiceksin kardeşim bak böyle tutturuyoo =)
-Arkarian biliyo musun abimi buldum =)
Arkarian:Biliyorum canım gerçekten çok sevindim =)
-Bişeyide bilme =)
Arkarian:Brad’in güçlere tahammül ediyorsun da benimkiler onun yanında çocuk oyuncağı =)
Brad:Off ben yaa =)
-Ya kolyemi verde gidiyim işim var =)
Arkarian:Al al =)
-Teşekkürler ayy çok tatlı =)
Arkarian:Onu sana vermek için buraya geldim. Neyse çocuklar ben gidiyorum görüşürüz sonra =)
Brad:Kısmetse öbür yüzyılda =)
Arkarian:E napalım =)
-Görüşürüz =)
Brad:Görüşürüz dostum =)
Arkarian:Görüşürüz
Brad:Annie bende gidiyorum görüşürüz
-Görüşürüz
Ve ikiside gittiler.Bende hemen kasabaya indim.Hemen ufak bir hediye alıp eve döndüm ama evde kimse yoktu.Küçük bir not buldum:
“Annie yengen sandığımızdan erken geldi biz onun evindeyiz oraya gel.Adres ………………….”
Hemen hazırlanıp oraya koştum.Kapıyı çalmak yerine camdan atlamayı tercih ettim.Kapıya kadar yorulmasınlar yazık.Cama atlayıp içeriye bağırdım:
-İnsan bekler dimi ama
Emmet:A çok pardon efendim buyurunuz.
İçeri atladım.Yengem karşıda bana bakıyodu.Çok hoş bir kızdı.
Bella:Hoş geldin Annie =)
-Hoşbulduk Bella =)
Bella:Tanıştığıma çok sevindim =)
-Bende =).
Edward:Şu bulunduğumuz ortamda düşünceleri okunamayan tek insan oluyo yengen canım =).
-Düşünceleri okunamayan mı ?
Edward:Evet
-Ama ben okuyorum.
Bella:Ama Edward okuyamıyodu nasıl oluyo
-Bilmem ki.
Sonra oturduk.Bella yemek yedi.
Esme:E biz gidelim siz gençler takılın =)
-Gençler hehehehehhe =)
Bella:Ben çok küçük kaldım aranızda =)
Carlisle:Hadi iyi geceler bye bye.
Ve gittiler.
Emmet:E napalım ?
Rosalie:Dışarı mı çıksak.
Jasper:İyi fikir aslında
Edward:Bella canım yorgun değilsen çıkalım
Bella:Bana uyar hadi çıkalım.
Alice:Ormana gidip otururuz.
Bella:Ben üstümü giyinip geliyorum.
Edward:Yardım edeyim mi ?
Abim çapkınca gülümsedi.Yengem yazık çok utandı.
Bella:Edwardddd !!!!!!!
Edward:Tamam aşkım kızma =)
Ve yengem içeri gitti.Abimde bi koşu camdan atladı.Hediyeyi getirmeye gitmişti.
Emmet:İşte Annie abinin gerçek yüzü bu =)
-Heheehe.
Her ne kadar gülsem de bir başkasının abimi benden daha iyi tanıması daha doğrusu benden daha uzun süre onunla yaşamış olması beni biraz üzüyordu.Ben yıllarca onu aramıştım.Sonunda buldum ama benim olmadığım 100 senede o başkalarıyla mutlu olmuştu başkalarıyla gülmüştü.Bir dakka ya abimi ailemden mi kıskanıcam.Onlar artık benimde ailem.Tamam abimin yeri bambaşka ama onlarda benim abi ve ablalarım.
Alice:Ne düşünüyorsun hayatım.
-Hiç ölesine =).
Bella:Ben hazırım =)
Tam o sırada camdan abim daldı ve hemen kolyeyi Bella’nın boynuna taktı.
Bella:Saol aşkım.
Ve küçük bi öpüşme sahnesi. =).Ay ne şekerler yaa =).
Edward:Çok güzel olmuşsun canım.
-Tam onu dicektim.
Emmet:A acaba düşüncelerini mi duyuyo =)
Alice:Yok yok kesin daha uzun yaşicak =)
Bella:Hehehe =)
Rosalie:Türkiyedeki sözler değil mi bunlar =)
Jasper:Evet =)
Bella:E hadi çıkalım.Ama lütfen kapıdan komşularım buna alışık değiller =).
-Pardon yenge.
Bella:Sorun değil hayatım.
Yengemin yanına gittim ve koluna girdim birlikte yürümeye başladık ki arkadan abimin sesini duydum.
Edward:Annie izin versende sevgilimin koluna ben girsem.
Bella:Biz görümcemle yüricez hayatım =).
Edward:Oh hemen sat beni.
-Napalım hayat şartları ağabeycim =).
Emmet:Hayat şartları ağabeycim napsınlar =)
Edward:Alay etme benle
Jasper:Hayat şartları napsın abisi =).
Edward:Helal olsun size.Koskoca savaşçı , Alice dışındaki canlılara karşı gayet ciddi olan Jasper’ı ne hale getirdiniz.Tebrikler =).
Jasper:Hehehe o nasıl bir tasvir Edward yaa =).
Alice:İşte benim en büyük özelliğimdi ama artık herkese karşı gayet samimi =).
Jasper:Ama aşkım sadece sana aşığım =).
Alice:Başkasına aşık olda ben sana James’a yaptığımı yapayım dimi canım.
Rosalie:Saolsun Alice hiç kıskanç değildir =).
Alice:Rosalieeeee !!
Düşüncelerden dolayı abimle ben koptuk =).
-Rosalie gerçekten yaptın mı =).
Emmet:Ne yaptı ?
Rosalie:Bittin kızım sen.
Alice:I love you =).
Jasper:Bizede anlatın yaa
Bella:Evet aşkım hadi söyle
Edward:Hehehe =) Emmet hatırlıyo musun
Emmet:Oğlum biz hiçbir şeyi unutmuyoruz bilmiyomusun =)
Edward:Bi bölme bi bölme =)
Emmet:Tamam devam et =).
Edward:Hani bundan 5 sene kadar önce italya’dayken bi kız sana sarkmıştı yaa
Emmet:Evet
Rosalie:Anlatmaaa Edward sakınnnnnn !!!
Edward:Banane sen her şeyi Bella’ya yumurtlarken iyiydi dimi =)
Bella:Yumurtlamak hee bittin oğlum sen
Edward:Aşkım öyle demek istemedim yani
Bella:Anladım ben anlicağımı
-O devam edemicek ben devam edeyim =) O kızı okul çıkışı dövmüş Rosalie.E vampirlik güçleri saolsun kız hastanelik olmuş ama sonra iyileşmiş =)
Rosalie:Annie bittin kızım sen
-Ne demişti Alice I love you =)
Edward:Neyse hadi çıkalım.
Abim hemen Bella’nın koluna girdi.
Edward:He bu arada o benim Annie =).
-Benden mi kıskanıyosun =) hheheheh =) Emin ol tercihlerim farklı yönde =)
Edward:Aman bi şeyide espriye vurma
Sonra çıktık.Ormanda oturuyoduk.
Edward:Biz geliyoruz hemen.
Bella:Nereye gidiyoruz.
Edward:Hiç.
Yengemi kucağına alıp ormanın daha derin yerlerine götürdü.
Emmet:E bizde bi dolaşalım.
Rosalie:Ayıp Emmet.
Emmet:Hım öylemiymiş.
O da Rosalie’yi kucağına alıp farklı yönde gitti.
Jasper:E bize de müsaade.
Alice:Sakın Jasper.
Jasper’ın işi daha zor olcak diye düşündüm Alice olacakları gördüğü için ama Jasper ani bir savaşçı refleksiyle Alice’i kucağına alıp farklı bir yönde gitti.
-E bende kaldım böyle.
Brad:Annie napıyosun burada tek başına ?
-Hiç öyle oturuyorum bütün çiftler ormanın bi tarafına gitti
Brad:Yazık sana =).

6. BÖLÜM SONU

EDWARD CULLEN 6. BÖLÜM
(bu özel bölüm Bella yeni geldiği için Edward-Bella sahnesi olması amacıyla yazdım)
Edward:Aşkım.
Bella:Edward çok ayıp ettik.
Edward:Herkes bi yere gitmiştir kesin =).Annie’de takılsın öyle bişi olmaz.
Ve onu öpmeye başladım.1 haftada ne kadar özlemiştim onu.
Bella:Aşkım sana bişi sölicem.
Edward:Sonra konuşsak =).
Bella:Sapıklaşma Edward.Şey annem seninle tanışmak istiyo =).
Edward:Ne ?
Bella:Aşkım görmek istiyo seni merak ediyo naspın =).
Edward:E haklı kadında damadı olcak
Bella:Bu gidişle ben yaşlancam biz evlenene kadar.
Edward:Emin olma =)
Bella:Nasıl yani =)
Cebimden yüzüğü çıkardım.Dizlerimin üstüne çöküp konuşmaya başladım:
Edward:Bundan tam 1 yıl önce yani ilk tanıştığımız zaman 100 yıldır atmayan kalbimin ilk defa attığını hissettim Bella.Hayatımda ilk defa gelecek hayal ettim.Geleceğimizi hayal ettim.Sen beni heycanlandıran ilk kızsın =).Sana olan sevgimi şu an anlatmam mümkün değil.Ama genede söyleyim seni çok seviyorum.Benimle evlenir misin ?
Bella:Aşkım.
Bana sıkıca sarıldı.Bella’m… O artık resmen benim olcaktı.
Bella:Edward aşkım…
Edward:Aşkımmm… Bella’mm….
Bella:Aşkım bir sorunumuz var.
Edward:Noldu aşkım
Bella:Ben bir insanım…
Edward:Bana sakın düşündüğüm şeyi söyleme.Seni bir canavara asla çevirmem.Sen canavar olmicaksın.Bizim çektiklerimizi çekmiceksin.
Bella:Ama ben seninle sonsuza kadar birlikte olmak istiyorum.Bu benim hakkım değil mi he değil mi ???
Bella bana ilk kez bağırmıştı.Şu an diyecek hiçbir şeyim yoktu.Galiba haklıydı.Ama benim Bella’m asla bir canavar olmayacaktı.Buna izin veremezdim.
Bella:Lütfen Edward.Ben sonsuza kadar seninle olmak istiyorum.Seni çok seviyorum.
Edward:Olmaz Bella olmaz.
Bella:Tamam.
Çok üzüldüğünü biliyordum ama yapacak bir şeyim yok.

6. BÖLÜM SONU

ANNİE CULLEN 7. BÖLÜM

Sabah okula gittik.Bu sefer yengemde okula geldi.Edward,Bella ve Rosalie aynı sınıfta , Alice ve Jasper aynı sınıfta , Emmet ve ben aynı sınıftaydık.
-Gene arkaya mı oturayım
Emmet:Bayan Custom’u sinirlendirmemek lazım.
-Tamam.
Gene arka sıraya oturdum tam o sırada Matt geldi.Aslında hoş bi çocuk.A itiraf et Annie çocuk çok yakışıklı.Ama o bir insan.Evet unut bunu.Hem hoşlanmadın ki sadece yakışıklı dedin.Bella da insan.Ay ne diyorum ben ya…
Matt:Ne düşünüyosun ? =)
-Sanada günaydın =).
Matt:Hehe =) Günaydın.
Ay çok sevimli gülüyor =).Annie kapa çeneni.
-Bişey düşünmüyorum.
Matt:Hım =). Telefonunu alabilir miyim ? =)
Ne telefonum mu ? Napıcam şimdi.
“Telefonunu vermemen gerek ama bi yabani gibi görünmemek için ver gitsin.Bir gün Edward açar telefonu bi daha aramaz zaten =)”
Saolsun Emmet düşünceleriyle içimi açtı =)
-Tabii numaram ………….
Matt:Tamam kaydettim =).
Sonra hoca geldi.Tam derse başlayacaktık ki gözümde bir anda bir görüntü oluştu.Alice’lerin sınıfı.Bir kız elini kesiyor ve Jasper… Ah olamaz hemen oraya gitmeliydik.Gerçi Alice’te görmüştür ama mutlaka olaya el koymalıydık.Dersin ortasında napacağımı bilemedim ve….
-Emmet çabuk ol gel benle.
Mrs.Custom:Annie bu ne cesaret
-Pardon hocam.
Ve hemen sınıftan çıktık.
-Jasper…
Emmet:Olamaz
Koşarak Alice’lerin sınıfına gittik.Kapıyı çalmadan açıcaktım ki Emmet kolumu tuttu;
Emmet:Dışarıdalar.İçerde sadece insan var.
-Yanlarına gidelim.
Oraya gittiğimizde abimde ordaydı.Doğal olarak yengem yoktu.
Jasper:Kahretsin.Ne kadar aptalım.Böyle bir hatayı nasıl yaptım ?
Alice:Tamam Jasper sakin ol.Sen hiçbir şey yapmadın.O kıza saldırmadın.Bu bizim doğamız bunu inkar edemeyiz.
Jasper:Ama dayanmalıydım.
Edward:Hadi eve gidelim
Emmet:Edward sen bi Bella’ya bak
Edward:Haklısın
Ve biz eve geldik.Carlisle daha eve gelmemişti.
Esme:A çocuklar noldu?
Jasper:Her şeyi mahvettim.
Esme:Ovvv.
Alice:Öyle olmadı yani saldırmadı ama saldırmak üzereydi.
Esme:O zaman sorun yok.
Jasper:Bunu Carlisle’e de söyle tamam mı ?
Akşama kadar kimse konuşmadı.Jasper çok üzgündü.Sonra Carlisle geldi.Ona olayları anlattık.
Carlisle:Ah Jasper bunu nasıl yaparsın? Tamam üzülme artık olan olmuş.
Jasper:Ben beceriksizin tekiyim.Bir insana bile dayanamıyorum.
Esme:Oğlum yapma böyle.
Carlisle:Sizin ilacınızı biliyorum.
Edward:Hazırlanın çocuklar.
Jasper:Benim yüzümden düzenimiz bozulcak.
Emmet:Jasper Alice’le vedalaş.
Jasper:Ne ??
Emmet:Birazdan seni öldürcem.Ne diyosun oğlum sen.Biz kardeşiz.
-Nereye gitsek yaa =)
Emmet:Las vegas ‘a gidelim =)
Rosalie:Şimdi bişi derdim ama RTÜK girer Emmet.
Emmet:Şakaydı şaka =).
Sonra eşyalarımızı hazırladık.Abim bi yengeme uğrayıp 1 hafta kadar burada olmayacağımızı söyledi.Ve sonra yola çıktık.Genelde güneş ve insan olmayan bi yere…Sibirya’ya =).

7. BÖLÜM SONU

ANNİE CULLEN 8. BÖLÜM

Sibirya’ya varmıştık.1 hafta kadar burada kalcaktık.Aslında hepimiz için iyiydi.Yıllardır hep insan içindeydik.Her ne kadar dayansak da bu gezi hepimiz için rahat bir nefes alma fırsatı olmuştu.Hem burada çok güzel ayılar var =).
Edward:E avlanalım bari =).
Rosalie:Boğazım çok yanıyordu zaten.
Avlanmaya başladık.Jasper hıncını hayvanlardan alıyordu.Bende susamıştım.Boğazım yanıyordu.Odaklanıp avlarıma bir bakındım.Burda bir çok yırtıcı hayvan vardı.Dikkatimi saat 3 yönündeki kaplana verdim.Oda beni bir av olarak görüyordu.Yazık.Tek hamleyle üstüne atladım ve çok acı çekmemesi için hemen işimi bitirdim.Akşama doğru kendimize bir yer bulduk ve sabaha kadar konuştuk.


1 HAFTA SONRA

Sonunda evimize döndük.Eğlenceli vakit geçirmiştik ama burayı da özlemiştim.Eve geldiğimizde Carlisle yoktu.Esme bizi sıcacık karşıladı.O gerçekten harika biri.
Esme:Ah çocuklar sizi o kadar özledim ki.
Alice:Bizde seni anne.
Esme:Saat kaç ?
Edward:Daha çok erken 6 saat.
Esme:Tamam hadi okula.Babanız yetişirlerse gelir gelmez okula yolla dedi.
Emmet:Emir büyük yerden yani =).
Jasper:Oğlum sayemde 1 hafta derslerden uzak kaldınız =).
Jasper’ın morali düzelmişti.Alice sayesinde =) Abim bana gülmemek için durduğu halde kızmış gibi baktı.
-O zaman biz üstümüzü değiştirelim.
Rosalie:Ne giysem acaba bugün.
Emmet:Çok özenmene gerek yok aşkım ben seni her halinle beğenirim.
Rosalie:Tamam hayatım sen beğenirsinde okulda senden başka bir sürü çocuk var şimdi =).
Emmet:O çocukları akşam yemeği yaparım görürsün.
Rosalie:Amanda aman kıskanırmıymış =).
Alice:Hehehe =).
Jasper:Alice sana şöyle uzun bir etek almak lazım bu biraz kısa sanki he.
Alice:A tabi hatta evden çıkmayım dahda rahat edersin.
Jasper:İyi olur aslında.
Alice:Bir de iyi olur diyor ya.
-Kıskançlar nolcak =).
Kızlarla beraber yukarı çıktık.Üstümü giyinmek için odama girdim.Giderken telefonumu burada bırakmışım.Yuh yani bu Matt’te baya abartmış.1 hafta içinde 100 cevapsız çağrı ve 50 sms.Teker teker hepsini okumama gerek kalmadı çünkü ilki dışında hepsi aynı kapıya çıkıyodu.İlkinde “Ne haber?” diğerleri “Benimle konuşmak istemezsen anlarım yeterki bir cevap yaz” , “Annie niye okula gelmiyorsun ?” , “Annie bir şey mi oldu telefonlarıma niye cevap vermiyorsun ?” vs. vs. vs. Sonra giyinip aşağı indim.Sonra okula gittik.Sınıflara girdiğimizde Emmet tüm dikkatini benim sıramda yoğunlaştırmaya başlamıştı bile.Daha Matt gelmemişti.Anlamıyorum niye bu kadar olay yapıyor ki.Zaten insanların içinde takılıyoruz.Sonra Matt geldi.Aynı zamanda kapıda Rosalie belirdi.Emmet’a seslendi acaba bişey mi oldu ? Beni çağırmadı heralde özel bir mesele =) Emmet gitti.
Matt:Seni rahatsız edeceksem kendime boş bir sıra bulurum.
-Anlamadım.
Matt:Varlığım seni rahatsız edecekse başka bir sıra bulurum.
-Ne demek istiyorsun ?
Matt:Ne demek istediğim gayet açık.1 haftadır 100 kere mesaj attım aradım.Hiçbirine geri dönmedin.
-A yanlış anlamışsın.Ya hayır sadece ben ailemle küçük bir geziye çıkmıştım ve telefonumu yanıma almadım.Bundan ibaret.
Matt:Anlıyorum.
-Bana inanmıyor musun?
Matt:Sana inanıp inanmamam senin için bu kadar önemli mi ?
Gene muhteşem bir şekilde gülümsemişti.Gerçekten niye bu kadar önemsemiştim.
-Sadece yanlış anlama diye söyledim.
Matt sadece baktı.Şu an düşüncelerini duyabilmeyi o kadar isterdim ki.Birden yavaşça bana doğru yaklaştı ve yanağıma sıcacık bir öpücük kondurdu.Sıcacık ? Aman tanrım ama ben buz gibiym.Nasıl açıklayacağım şimdi.
Matt:Üşümüşsün.
-Hava biraz serin.
Ceketini çıkarıp omuzlarımın üzerine koydu.Aman tanrım çok güzel kokuyordu.Bu ceket üstümdeyken dayanmamda zorluk oluyordu.Hemen ceketini geri verdim.
-Şey saol ama gerek yok gerçekten.
Matt:Sen bilirsin.
Sonra Emmet sınıfa girdi.Kapının dışından her şeyi duymuş olmalıydı.Direk yanıma geldi.
Emmet:Annie canım 5 dakika gelebilir misin ?
-Ta ta tabii…
Ölümüme gidiyordum.Herkes ordaydı.Etrafta kimseler yoktu.Arka bahçedeydik.Beni parçalayıp yakıcaklar kesin =).
Emmet:Naptığını sanıyorsun sen ?
-Hiçbir şey naptım ki ?
Edward:O çocuktan uzak dur Annie bu tehlikeli bir durum.
Alice:O bir insan.
Rosalie:Ve zaten Bella sırrımızı biliyor daha fazlasına gerek yok.
Jasper:Çocuklar daha fazla üstüne gitmeyin.
Edward:Nasıl üstüne gitmeyin Jasper.Bazen sorumluluklarını unutuyorsun Annie.
Ağlayabilsem ağlardım.Niye bu kadar üstüme geliyorlar ki.
Edward:Ah hala niye diyorsun.
Rosalie:Edward tamam biraz sakin ol.
Edward:Sakin olamıyorum.Sen sen bizi tehlikeye atıyorsun.Onu gittikçe kendine bağlıyorsun.
-Yeter ya niye bu kadar üstüme geliyorsunuz ? Bunları bana söyleyene bakar mısınız ? Bella ne zaman vampir oldu benim haberim yok.
Edward:Sen ne dediğini sanıyorsun,sen kendini ne zannediyosun ?
Ve bana tokat attı.Abim bana tokat attı.
-Yeter tamam mı yeter.Belki bizi tehlikeye atıyorum.Belki onu da tehlikeye atıyorum ama sizin duygulardan haberiniz yok mu ? Peki ya yalnızlıktan.Benim hayatımda sadece 3 arkadaşım oldu.Betty,Brad ve Arkarian.Betty’i ona daha hiç doyamadan kaybettim.Arkarian’ı 20 sene de bir bize uğrarsa görebiliyodum.Benim hayatımda sadece Brad vardı.100 yıldır sadece tek bir arkadaşım vardı..Siz burada bir ailesiniz.Sevdiğiniz aşık olduğunuz insanlar var.Ben hayatımda hiç aşık olmadım.Tamam o bir insan.Biliyorum.Ama bunun için her şeyi göze alırım.Ayrıca abi o tokatı hiçbir zaman unutmicam.Ben kendimi senin değer verdiğin biri zannediyordum ama yanılmışım afedersin.Artık endişelenmenize gerek yok sırrınız ortaya çıkmicak.Artık hayatınızda Annie diye biri yok.
Koşarak ordan uzaklaştım.Hayatımda hiç koşmadığım kadar hızlı koşuyordum.Abimde peşimden geliyordu.Bunca yıl sonra abimi bulmanın ödülü bu mu olcaktı.O bana vurdu.Bunu asla unutamam.Abim benden daha hızlıydı.Bana yetişceğini biliyorum ve yetişti de.Kollarımdan tutup konuşmaya başladı;
Edward:Annie ben sana vurmak istemedim canım.Birden bire sinirlerime hakim olamadım.Abicim canım benim ben sana hiç kötü davranmak ister miyim ?
-Abi senden bir iki isteğim olacak.
Edward:Söyle minik cadım.
-1.Esme ve Carlisle’e onları sevdiğimi söyle ve Carlisle’e deki ben artık Cullen soyadını istemiyorum kimliğimi eski haline getirirse sevinirim.2.Brad’i görürsen gittiğimi söyle.3.sadece git abi sakın peşimden gelme,ben artık senin minik cadın değilim.O tokattan sonra değilim.
Sonra hızla koşmaya başladım.Abim peşimden gelmiyordu.Onu çok üzmüştüm.Gerçekten çok pişmandı.Ama bazı sözlerin geri dönüşü yok.O “Sen kendini ne zannediyosun” attığı tokattan daha fazla canımı acıttı.Sadece koşuyordum ve ağlıyordum.Bu nasıl olabilirdi.Abimi bulmuşken bu kadar çabuk mu kaybedicektim.Gene yalnızdım.Gene yanımda sadece Brad kalmıştı.Belki o bile yoktu artık.Tamamen yalnızdım.İlk aşkımıda bulmadan kaybetmiştim.Alış artık Annie.Senin kaderin kaybetmek üstüne çizili.

8. BÖLÜM SONU

EDWARD CULLEN 8. BÖLÜM

Hala ormandaydım.Kulağımda Annie’nin söylediği sözcükler dönüp duruyodu.Haklıydı.Ben ona sen kendini ne zannediyosun demiştim.Birden bizimkiler yanımda belirdi.Herkes şaşkındı.Sonra anlamadan eve gelmiştik.Hiçbir şey duymuyodum sanki.
Esme:Çocuklar bu saatte ne işiniz var.
Alice:Sorma Esme.
Esme:Gene mi yoksa ? Bu arada Annie nerde ?
Edward:Hepsi benim yüzümden.Minik cadımı kaybettim.O çok hassastır.Ben onu çok kırdım beni asla affetmicek.
Brad:Olanlar doğru mu yoksa benim güçler kafayı mı yedi ? Umarım yanlış görmüşümdür.
Emmet:Maalesef
Brad:Olamaz.
Esme:Biri bana nolduğunu anlatabilir mi ?
Rosalie:Gel anne anlatayım.
Edward:Brad nereye gitmiş olabilir onu nerde bulabiliriz ?
Brad:Bilmiyorum ki.O yalnız kalmak istediğinde onu yalnız bırakırdım nereye gittiğini hiç sormazdım.
Edward:Ben nasıl yaptım böyle bir şey
Emmet:Bizde senin kadar suçluyuz Edward.
Edward:Ben ona sen kendini ne zannediyorsun dedim.
Brad:Biraz zaman ver seni affetcektir.

8. BÖLÜM SONU

ANNİE CULLEN 9. BÖLÜM

Kendimi gerçekten yalnız hissedebilceğim bir yere gelmiştim.Etrafta kimseler yoktu.Ne vampirler ne de insanlar.Sadece oturuyordum.Hiçbir şey yapmadan sadece oturuyordum.Gözlerimi tek bir yere dikmiştim.Sonra birden karşımda Brad beliriverdi.
Brad:Annie iyi misin canım ?
Yavaşça yanıma oturdu.Kolunu omzuma attı ve başımı göğsüne dayadı.Şu an ağlamak istiyordum.Hıçkıra hıçkıra ağlamak.Brad bir yandan eliyle yanağımı okşuyor bir yandan da konuşuyordu.
Brad:Onlar seni üzmek istemediler.Sadece bir anlık bir şeydi.Belki de abin seni kaybetmekten korkmuştu.O çocuğu sevip abinden vazgeçceğinden.Biliyorsun kıskanç bir abin var.
Brad’in yüzüne baktım.Söylediklerinin ne kadar saçma olduğunu kendide biliyordu.
Brad:Tamam bak onlar senin ailen Annie.Bir insan ailesinden ayrı kalamaz.Onlar senin her şeyin.
-Benim ailem sensin.Benim her şeyim sensin.Sen bana bir kere bile bu kadar kötü hissettirmedin.
Brad:O bebeğim ben senin tabi ki de ailenim.Bu kesinlikle doğru.Ama yanıldığın bir konu var. Tamam ben sana hiç kötü hissettirmemiş olabilirim ama abin kadar iyi hissettirmedim hiçbir zaman.Zaten bunu yapamam da hayatım.O senin abin.Onu bulduktan sonra bu kadar kolay ayrılamazsınız.
-Bana sen kendini ne zannediyorsun dedi.
Brad:Buna ne kadar pişman olduğunu biliyorsun.
-Brad şu an bunları duymak istemiyorum.
Brad:Ama gerçekler bunlar.
Hiçbir şey söylemedim.Gözlerimi kapattım.Birden bir görüntü gördüm.Olamaz bu olamaz.
Brad:Annie özür dilerim.
-Önemli değil.
Brad:Gerçekten bir anlık bir şey yani bilirsin ben senin abinim.Senin hakkında böyle düşünmem birden sadece bir düşünceydi.
-Tamam önemli değil.Anladım hem sen benim abimsin.
Brad:Ben biraz dolaşıp gelicem canım.Hem belki biraz yalnız kalmak istersin.
-Saol anlayışın için.Bende biraz dolaşayım diyordum.
Başımdan tutup alnımdan öptü.
Brad:Beni yanında istediğin zaman adımı söylemen yeterli biliyorsun dimi ?
-Hıhı.
Brad:Abin seni çok seviyor.
-Görüşürüz.
Brad’den uzaklaştım.Hala aklımda o görüntü vardı.Brad beni öpmeyi düşünmüştü.Tamam Annie bir anlık bir şeymiş kendide söyledi sorun yok.Hızım bana göre çok yavaştı.Ama koşmak istemiyordum.Saatlerce yürümüştüm ve kendimi bir sokak ortasında buldum.Gidip bir banka oturdum.Yüzümü avuçlarımın içine aldım.Birden Matt’in kokusunu duydum.Kafamı kaldırdım tam karşımda duruyordu.
Matt:Kötü bir şey olmuş.
-Yo.
Matt:Dikkat ettiysen kötü bir şey mi oldu demedim.Hadi gel.
-Nereye?
Matt:Daha rahat konuşabilceğimiz bir yere.
Ona itiraz etmedim.Beni küçük bir kafeye getirdi.Etrafta pek insan yoktu.Matt yerin sahibini tanıyordu.
Matt:Selam Joe arkadaşım Annie , Annie Joe.
Joe:Memnun oldum Annie.
-Bende.
Matt:Ne istersin.
-Bir şey istemiyorum.
Matt:Anladım.Şöyle oturalım.
Masaya oturduk.Joe özel bir konu olduğunu anlayıp ordan uzaklaştı.
Matt:Anlat Annie.
-Ailevi bir sorun.
Matt:O belli bir şey.
-Anlatabilceğim bir konu değil Matt.
Matt:Benimle bir ilgisi var mı?
-Hayır.Gerçekten.
Ellerim masanın üstündeydi.Matt ellerini ellerimin üstüne koydu.Ama ellerimde eldiven vardı.Modelleri çok hoşuma gittiği için takıyordum.
Matt:Eldiven takmışsın.
-Soğuk bir yer.
Matt:Burayı seviyorum.
-Burayı gerçekten çok seviyorsun.
Matt:Nerden biliyorsun ?
Bana hafifçe gülümsedi.
-Öyle hissettim.
Matt:Benim özgürlüğümü verdi bana burası.
-Nasıl yani ?
Matt:Şu ana kadar hiç birbirimiz hakkında konuşmadık.Önce ben başlayım.Babam gerçekten zengin biri.Ama bunu ben istemedim.Ben babamın parasından çok sevgisini istiyordum.Ama onun sevgi anlayışı onun gibi ciddi biri olmamı sağlamak ve bana hediye almak.
-Hım.
Matt:Bende onun gibi olmayacağımı ona söyledim.Sinirlendi bağırdı çağırdı.Bende buraya geldim.Burası benim özgürlüğüm. =) Hem …
-Hem ?
Matt:Burada seninle tanışcağımı bilsem çok daha önce gelirdim.
-Teşekkürler zaten bende yeni geldim. =)
Matt:O zaman çok bir şey kaybetmemişim. =)
-Benimle tanışmak çok iyi bir şey değil.
Matt:Sana göre öyle.Bana göre tamamen farklı.
- =).
Matt:E biraz da kendinden bahset.
-Anlatıcak fazla bir şeyim yok.Öyle ilginç bir hayatımda yok.Anne ve babamı küçükken kaybettim.
Matt:Üzüldüm.
-Bende çok üzülmüştüm.
Matt:Annie sevgilin var mı ?
-Hayır niye sordun ?
Matt:Hiç öylesine...
-Kalkalım mı?
Matt:Tamam.
Yürümeye başladık.Onun yanında kendimi çok huzurlu hissediyordum nedense..
Matt:Senin yanında kendimi çok huzurlu hissediyorum.
-Hehe.
Matt:Niye güldün?
-Hiç.
Matt:Hım =). Seni evine bırakayım istersen.
-Benden sıkıldın dimi =).
Matt:Olur mu öyle şey.Bende benden sıkıldığını düşünmüştüm =).
-Şaka yaptım zaten =).Hem artık gitsem iyi olur.
Matt:Sen bilirsin canım.Evin ne tarafta.
-Eve gitmeyeceğim.
Matt:Nereye gitceksin?
-Bir arkadaşıma uğramayı planlıyorum.
Matt:Seni bırakayım.
-Gerek yok gerçekten.
Matt:Gerek olduğu için değil istediğim için.
-Peki.
Matt:Uzaksa arabam ilerde.
-Yok yakın bir yerde.
Buradaki ilk evimin oraya geldik.O gittikten sonra bende gidicektim.
Matt:Ben gideyim.
-Çok teşekkürler Matt.Sen iyi bir arkadaşsın.
Matt:Rahatlamanı sağladıysam ne mutlu.
-İyi akşamlar.
Matt:Sanada.
Boyu gerçekten uzundu.Parmak uçlarıma çıkıp yanağından öptüm.
Matt:Bütün yorgunluğumu aldı.
Dedi ve o mükemmel gülümsemesiyle yanımdan ayrıldı.Bende yürümeye başladım nereye gideceğimi bilmiyordum.Ormana geldiğimde hızla koşmaya başladım.Artık Forksta değildim.Los Angeles’a kadar gelmiştim.Bir ormana daldım ve bir ağacın üstüne çıkıp oturdum.Burdan insanlar beni göremezlerdi.

9.BÖLÜM SONU

MATT JONES 10. BÖLÜM

Eve gelir gelmez kendimi koltuğa attım.Kafam çok karışıktı..Daha çok az bir süredir birbirimizi tanımamıza rağmen ondan çok etkilenmiştim.Hep yanımda olsun istiyordum.Ama bunu yapamam.Kendime engel olmalıyım.O normal bir insan.Bense bir ucubenin tekiyim.Ne insanım ne de hayvan.Ne olduğum belli değil.Masal karakterleri gibiyim.Ama o ise masum bir kız.Normal bir insan.Napacağım ben.Onsuz yapamayacağımı biliyorum ama onunla da olmaz.Okulda bir sürü yakışıklı normal çocuk var.Benim bir ucubenin teki olduğumu anladığında zaten benden vazgeçecektir.Ama onsuz yapamam ki.Onun yüzünü görmeden yaşayamam gibi geliyor.Of of.Kapı çaldı.Kim ki bu ?
Matt:Siz ?
Emmet:Geçebilirmiyiz ?
Matt:Tabi buyurun.
Edward:Emmet bahsetmişti Annie ve sen arkadaşmışsınız.
Matt:Evet.
Rosalie:Biz Annie’nin ailesiyiz.
Matt:Emmet’ı tanıyorum zaten.
Jasper:Neden geldiğimizi merak ediyorsundur.Endişelenme sana Annie’den uzak dur demeye gelmedik.
Alice:Sadece Annie , onu bugün hiç gördün mü ?
Matt:Evet daha az önce beraberdik.Bir arkadaşının evine bıraktım sonra geldim.
Edward:Hangi arkadaşı ?
Matt:Bilmiyorum sadece eve bırakayım mı dedim oda eve değil arkadaşıma gitcem dedi.
Jasper:Eski evine gitmiş olmalı.
Brad:Sanmam.
Matt:Ne yani Annie kayıp mı ?
Aman tanrım.Annie ya ona bir şey olduysa.Umarım başına kötü bir şey gelmemiştir.Gece sokaklarda tek başına … O savunmasız biri.Morali bozukken onu yalnız bırakmamalıydım.Eve girdiğine emin olana kadar gitmemeliydim.Of.
Alice:Hadi gidelim çocuklar.
Edward:Hadi.
Matt:Bende gelebilir miyim?
Edward:Ne saçmalıyorsun sen.
Matt:Bende gelmek istiyorum onu bulmanıza yardım edebilirim.
Emmet:Bak Matt bu durumda gelmen çok kötü olur.
Ne demek istediğini anlamıştım.Her abi kızkardeşini kıskanır.Ama Annie’yi çok merak ediyordum.
Matt:Anladım ama bir haber alırsanız bana haber verin lütfen.
Alice:Tamam.
Ve gittiler.
Matt:Off! Şu lanet olası güçler ne işe yararki.Annie’mi bulmama bile yardımcı olamazken onlara sahip olmanın ne anlamı var.
Hızla masanın üstündeki her şeyi yere devirdim.Ya Annie’ye bir şey olduysa.
O sırada Edward içeri daldı.Kapıyı çalmak yerine kırmıştı.
Matt:Kapımı neden kırdın ?
Edward:Sen ne gücünden bahsediyorsun.
O o nasıl duymuştu beni.Kısık sesle konuşmuştum.Lanet olsun.Benim bir ucube olduğumu öğrendi.Ve Annie’de öğrenicek bunu.
Matt:Şey sen nasıl duydun ?
Jasper:Her şeyi anlat.
Matt:Siz beni nasıl anlayacaksınız ki.Siz insansız bense bir canavarın tekiyim.Bunu öğrenmemeniz gerekirdi.Zaten mahvolmuş hayatım daha da beter olacak.
Rosalie:İnsan mı ?
Matt:Bir dakka ya ?
Emmet:Biz insan değiliz ve anladığım kadarıyla sende değilsin.
Matt:Nasıl yani siz de mi bendensiniz ?
Brad:Biz vampiriz Matt.
Matt:Vampir mi ?
Vampir mi?Ah buna inanması çok güç.
Matt:Buna inanmamı mı bekliyorsunuz.
Edward:” Vampir mi?Ah buna inanması çok güç.”
Matt:Düşüncelerim…
Edward:Hepsini duyabiliyorum.
Matt:Siz gerçekten insan değilsiniz.
Jasper:Aynı senin gibi.
Matt:İyi de ben vampir değilim ki.
Brad:Nasıl yani ?
Emmet:Bildiğimiz kan içen beyaz tenli soğuk.
Matt:Soğuk…Annie oda mı vampir ?
Alice:Evet.
Edward:Peki sen nesin?
Matt:Ben mi ? Bilmem.Türümü bilmiyorum ama insan olmadığım kesin.Kalbimin atması ve görünüşüm dışında hiçbir şeyim insana benzemiyor.
Brad:Özel güçler ?
Matt:Evet.Nerden geldiğini bilemediğim güçler.Sonra hiç yorulmuyorum uyumuyorum.Sadece kalbim atıyor ve damarlarımdan kan akıyor.Sizin yemeğiniz yani.
Edward:Korkmadın mı ?
Matt:Hayır.Siz iyi kişilersiniz.Annie’nin ailesinde kötü biri olamaz.
Brad:Annie onu buldum.
Matt:Nerde ?
Brad:Los Angeles.
Jasper:Matt hızlı koşabilir misin?
Rosalie:Gerçekten hızlı ?
Matt:Evet.Hadi gidelim.
Alice:Yol değilşti.Annie Washington’a gidiyor.
Rosalie:Bilmem farkında mısınız ama her verdiğimiz kararı göreceğinden o istemediği sürece onu bulamayız.
Edward:Haklısın.
Bugün bu olaylar bana fazla geldi.Ama Annie’mi bulmadan asla vazgeçmeyeceğim.O benim biricik meleğim.
Edward:Sen düşüncelerine hakim ol.
Matt:Üzgünüm ama konu Annie olduğunda hakim olmak çok zor.
Edward:Sen ne dediğini sanıyorsun.
Matt:Ben Annie’yi seviyorum.
Jasper:Annie’nin seni yiyebileceğini hiç düşünmedin mi ?
Rosalie:Susamışken dayanmak çok zordur.
Matt:Hehe.Bunların hiçbiri umrumda değil.Benim Annie ile ilgili tek şüphem benim bir canavar olduğum ve onun normal biri olduğuydu.Ama o da normal değilse hiçbir engel yok artık.
Emmet:Sen onu gerçekten seviyorsun.
Brad:Hadi aramaya başlayalım biraz daha.
Sonra aramaya başladık birden karşımıza biri çıktı.Kim olduğunu anlamamıştım.Ama onlar tanıyordu.
Brad:Biliyordum.

10.BÖLÜM SONU

ANNİE CULLEN SEZON FİNALİ 11.BÖLÜM

Bunun iyi bir fikir olmadığını biliyordum ama duruma el koymam lazımdı.Onların Matt’le beraber olduğunu gördüğümde hemen koştum.Matt’in benim bir canavar olduğumu öğrenmemesi lazım.Matt benim olduğumu anlamasın diye kılık değiştirme gücümü kullanmıştım tabii benim kokumdan tanıdılar ama insanların koku duyusu bizimki kadar gelişmiş olmadığından Matt tanıyamazdı.
Emmet:Matt biz gidelim.
Matt:Neden kim o kız ?
Emmet:Boşver sen benimle gel.
Emmet ve Matt yeterince uzaklaştılar.
Edward:Annie canım lütfen affet beni.
-Sizin beraber ne işiniz var ?
Alice:Annie seni ne kadar sevdiğimizi biliyorsun.
-Sizin beraber ne işiniz var ?
Brad:Matt her şeyi biliyor Annie.
-Nee ? Ona anlattınız mı nasıl yaparsınız bunu.Tamam beni istemiyorsunuz yanınızda ama niye hayatımı mahvediyorsunuz ? Matt benim bir canavar olduğumu öğrenince bir daha benim yanıma gelmeyecek.Benden ne istiyorsunuz yaaaaaaaaaaa.
Edward:Sakin ol.Herşeyi anlatıcam.
Düşünceleriyle bana her şeyi iletti.Aman tanrım.Matt o insan değildi.İnanamıyorum.
Edward:Annie affet beni.Seni çok kırdım.Ama inan çok pişmanım seni çok seviyorum lütfen affet.
-Abi.
Daha fazla dayanamamıştım.Onu görünce bütün öfkem geçmişti.Hızla koşup boynuna atladım.
Edward:Bebeğim.
Alice:Ne güzel bir tablo =)
Jasper:Dimi aşkım.
Rosalie:Ay ağlamak istiyorum =).
Jasper:Bencede Rose.
Rosalie:Bugün çok katılımcısın Jazz.
Jasper:Ne ?
Alice:Aşkım herkese katılıyorsun ya ondan dedi.
Jasper:Sizede yaranılmıyo hee.
-İnsan bir sarılır siz orda kavga edin =).
Rosalie:Hiç sarılamam canım.O kadar olay yarattınız ikinizde.
-Beni sevdiğini biliyorum canım.
Rosalie:Bana havalı diyorlar bide.Hepiniz en az benim kadarsınız =).
Alice:Gel Annie Rose’la ağız dalaşına girme sonuçta hep Rose yener.
-Braddd ! Senden bişi istesem.
Brad:Gözünün önüne kendini getir ve konsantre ol.
-Saol.Heh oldu =).
Brad:Bende olmasan =).
Rosalie:Heh bakın Brad de öle hepiniz aynısınız =).
Edward:Ben değilim dimi Rose.
Rosalie:Sen en önde gidenisin.
Edward:Hee ok.
Emmet:Gelmemiz gerektiğini duydum.
Alice:Bizi mi dinliyordun Emmet ? =)
Emmet:Ya sesiniz hiç duyulmuyordu.Biliyorsun benim kulaklar ağır işitiyor ya genetik bişey işte =).
Jasper:Gel kurtar beni Emmet.
Emmet:Geldim aşkım. =)
Jasper:Midemi bulandırıyorsun. =)
Emmet:Abi sen diyorsun gel beni kurtar Emmet diye =).
-Ya gidiyim bari.Kimse beni takmıyor. =)
Edward:Minik cadı. =)
Matt:Ben gideyim artık.Birbirinizide bulmuşsunuz. =) Okulda görüşürüz.
Emmet:Saol Matt =)..
Alice:Saol =)
Rosalie:Saol =)
Brad:Saol =)
Jasper:Saol =).
Matt:Naptım ki =).
Edward:Evet niye teşekkür ediyorsunuz ?
Rosalie:Kıskanç abi =).
Edward:Ben kıskanç değilim.
Alice:Kesin.
-Saol Matt.
Matt:Önemli değil.Okulda görüşürüz =).
Gene o muhteşem gülümsemesi yüzündeydi.Aslında onun insan olmadığına ne kadar sevindiğimi anlatamam.Arkasını dönüp gitti.Bir anda kıpkırmızı olmuştum.Ah bu güçler.Jasper bütün duygularımı hissetti ve asıl önemlisi abim bütün düşüncelerimi duydu.
Jasper:Aşk kokusu var. =).
Edward:Jasperr.
Jasper:Bana sinirlenme hissettiğim duyguları duydun zaten.
Alice:Sevgilimi rahat bırak Edward. =)
Sonra eve gittik.Carlisle ve Esme’yide çok özlemiştim.Onlarla da sarıldık.Sonra abim yeni bir beste yaptı.Kimse sesten rahatsız olamayacağından sorun yoktu.Artık Brad’de bizle kalıyordu.Ertesi gün evde kimse yoktu.Carlisle Esme ve Edward Bella’nın annesinin yanına gitmişlerdi.Hehehe bir nevi kız isteme.Çiftlerde beraber çıkmışlardı.Brad bir Almanya ya uğrayacaktı.Bende bari avlanayım dedim.Ormana daldım.Avlandım tam gidicektim ki bir koku duydum Matt buradaydı.Olamaz beni böyle görmemeli.Bütün kıyafetlerim yüzüm gözüm kan içindeydi.
Matt:Biraz zamansız geldim galiba. =).
-Beni böyle görmemeliydin.
Matt:Afiyet olsun =).
-Saol =).
Bu durumda bile beni güldürebiliyordu.
Matt:Kan içmek bile birine yakışabiliyormuş. =)
-Ah canavarlık ne kadar yakışabilirse.
Matt:Kendine canavar deme.En azından türün belli.
Onu üzmüştüm.Hayatta yapmak isteyeceğim en son şeylerden biri.Of nasıl affettircem kendimi.
-Seni üzmek istemedim.
Matt:İstesen de yapamazsın.=)
Matt gömleğini çıkardı.Elindeki su şişesinden gömleğe su döküp yüzümdeki kan izlerini temizledi.
-Saol.
Matt:Bu gömleği hiç yıkamayacağım =).
-Hehe =).
Mattle yere oturduk.Hiç konuşmadık sadece durduk.Daha sonra Matt yavaşça elimi tuttu.Yanağıma sıcak bir öpücük kondurdu ve elimi bırakıp uzaklaştı.Ah sanırım ona aşık oldum.Sanırım mı ? Ben ona gerçekten aşık oldum.
Akşam eve geldim.Herkes bizdeydi.Bella’nın annesi dahil herkes.Şaşırmıştım.Abim gereken bilgileri verdi.Annesinin adı Renee’miş.
-A merhaba.
Edward:Bayan Swan , Kardeşim Annie.
Renee:Memnun oldum Annie.
-Bende memnun oldum Bayan Swan =).
Renee:Bana Renee de.
Sadece gülümsemekle yetindim.Ben yokken baya olaylar olmuş.Evlilik tarihleri bile alınmış.Rose Bella ve Alice heycanla bunları düşünüyorlardı.Tabii benim öğrenmem için =).
Bella:Annie evlenmeye karar verdiğimizi biliyor muydun ? =).
-A çok şaşırdım ve çok sevindim sizin adınıza kızlar =).
Bella’nın annesi herkesin evleneceğini nerden bildiğimi düşünüyordu.
Edward:Alice seni aradığında bizimde evleneceğimizi söylemedi mi Annie.
-Alice aradığında hee yok söylemedi.
İnsanlarla yaşadıkça usta birer yalancı olmuştuk.Bütün akşam düğün hakkında konuşuldu.3 ortak düğün olacaktı.Emmet-Rosalie,Jasper-Alice ve Edward-Bella.

DÜĞÜN GÜNÜ

-Siz hepiniz harikasınız =).
Bella:Rosalie insanın düğününde senin gibi biri olması çok moral bozucu. =).
Alice:Bu kadar güzel olmak zorunda mıydın =) hehehe.
Aslında kıskanmıyorlar sadece eğleniyorlar =).Biz birbirimizi kıskanmayız.
Rosalie:Peki sen her şeyi görmek zorunda mısın tatlım.
Alice:Hehehe =).
Bella:Matt de aşağıdaymış Annie.
-Ya arkadaşımız diye yani.
Bella:Tamam canım banane =).
Rosalie:Carlisle ve Charlie geliyor.
Carlisle ve Charlie yukarı geldiler.Carlisle bir koluna Rosalie’yi öbür koluna da Alice’i almıştı.Charlie ise Bella’yı almıştı.Aşağı indiğimizde.Herkes kendi eşine büyülenmişcesine bakıyordu.Düşüncelerini duymak istemezdim =). Zaten herkesin balayı evi hazırdı.Düğünden sonra herkes gidicekti.3 ayrı çift olcağından burada kalmaları imkansızdı.
Sonra nikahları başladı.Hepsi çok sevimlilerdi.
Matt:Hayırlı olsun.
-A saol =).Çok tatlılar dimi.Çok duygulandım.
Matt:Darısı başına.
Sadece gülümsedim.Sonra nikahlar bitti.Hemen yanlarına gidip sarılmaya başladım.En ön sıradan yani abim ve Bella’dan başladım.
-A yenge çok güzelsin.Umarım hep mutlu olursunuz =).
Bella:Saol hayatım.
Edward:Ben duydum daha sırada bekleyenler var. =)
-Anlayışlı abim benim.
İkisinede sarıldım sonra Emmet ve Rosalie geliyordu.
-Ah Rose ne kadar mükemmel olduğunu söylememe gerek yok.Sonsuza kadar böyle kalın =).
Rosalie:Saol hayatım.
-Emmet Rosalie’ye iyi bak =).
Emmet:Küçük cadı seni =)
Onlarada sarıldım ve sonra Alice ve Jasper’a geldi sıra.
-Alice peri gibisin ve sende mükemmelsin =).Hep mutlu olun sonsuza kadar =).
Alice:Hayatım umarım sende sonsuza kadar mutlu olacağın birini bulursun.
Jasper:Edward varken zor tabii =).
-Sizin düğünde başrol ben değilim bana bulaşmayın =).Jasper Alice’i üzersen seni üzerim =)
Ve tam yanımdaki Emmet’a sanki gerekiyormuş gibi bağırdım.
-Senin içinde gerçerli Emmet Rose’u üzersen seni üzerim =).
Emmet:Küçük cadı.
Sonra dans etmeye başladılar.Brad düğünde yoktu.Hala Almanyadaydı.
Matt:Annie benimle dans eder misin?
-Tamam =).
Dansa başladık.
Matt:Bugün çok güzel olduğunu söylemiş miydim?
-Teşekkür ederim.
Uzun süredir dans ediyorduk.Matt elini belimden çekti ve elimi tutup beni daha tenha bir köşeye götürdü ve tekrar dans etmeye başladık.Atmayan kalbimin yerinden çıkacağını hissediyordum.Matt benim için gerçekten özeldi.Birden bir görüntü gördüm Matt beni öpmeye karar vermişti.Şu anda mantığım geri çekilmem gerektiğini söylüyordu.Ama bunu yapmadım.Hiç görmemiş gibi davranmaya karar verdim.Matt belimi daha sıkıca sardı ve iyice kendine çekti.Nefesini yüzümde hissedebiliyordum.Kokusunu içime çekmiştim.Daha yeni avlandığımdan boğazımı çok yakmıyordu.Sonra fısıltıyla konuşmaya başladı:
Matt:Annie.Seni çok seviyorum.Seni çook seviyorum.Hayatta ilk defa birine karşı böyle şeyler hissettim.Ben sana aşığım Annie.
Hiçbir şey diyemiyordum.Ona seni seviyorum diye haykırmak geliyordu içimden ama bunu yapmaya utanıyordum.Kafamı Matt’in göğsüne yasladım.Beni anladı ve hafifçe güldü:
Matt:Seni çoook seviyorum.
Kafamı kaldırıp yüzüne baktım.O mükemmel gülümsemesiyle bakıyordu zaten her şeyiyle çok mükemmeldi.Birden durgunlaştı.Kafasını hafifçe yüzüme doğru eğdi.Bende yavaşça parmak uçlarıma çıktım.Sıcacık dudaklarını buz gibi dudaklarıma değdirdi.Sonra ayrıldık.Gene o mükemmel gülümsemesi yüzündeydi.
Matt:Bana lütfen rüyada olmadığımı söyle. =)
-Emin değilim.=)Bende rüyada olabilirim.
Matt:Ben seni çok seviyorum ya =).
-Abimlerin ,Carlisle’in ,Esme’nin ve kızların kısacası buradaki tüm vampirlerin olanları fark ettiğini biliyorsun dimi ? =)
Matt:Umrumda olmadığını söylemem gerekli mi ? =)
-Matt.Ben senin babaannen yaşındayım ve hayatımda ilk defa böyle hissettim =).
Matt:Sana söylemem gereken bir şey var.Bende yaklaşık 150 yaşındayım =).Yani ben senden daha büyüğüm =).Annem ve babamda benim gibi =).Yani onlarda yaklaşık 200 yaşında =).
-Vampir değilsin ama sende bizim gibisin =).
Matt:Tek farkım normal insan gibi yemek yiyorum ve kalbim atıyor =).
-Seni çok seviyorum =).
Matt:Ben tarif edemiceğim kadar =).
-Bende bende =).
Matt:Ben daha çok. =).
-Ben daha çok =)
Matt:Kanıtlayabilirim =).
-Nasıl ?
Düşüncelerini duyabilmek isterdim.Ama zaten gerek kalmadı.Gene yavaşça eğildi ve dudaklarıma yapıştı.Uzun süre öyle kaldık.Hayatımın en mutlu anı diyebilirdim.Birden bir şey dikkatimi çekti.Tuhaf.Sonra Matt geri çekildi.
Matt:Hayatımın en güzel dakikalarıydı desem inanır mısın ?
-Benimde =)
Matt:Seni seviyorum.
-Bende =).
Hala bir anlam verememiştim.Bu nasıl olmuştu.Yani yeterince tuhaf.Acaba bunu Matt mi yaptı ? Sanmam ama olabilirde.Sonuçta o bir insan değil.
Matt:Noldu ?
-Hiç.
Sonra Matt yanağımdan öptü.Gene aynı şey oldu.
Matt:Hadi abinlerin yanına gidelim.
Tuhaf.Çok tuhaf…
-Tamam.

SEZON FİNALİ SONU

ANNİE CULLEN YENİ SEZON 12. BÖLÜM

Sonra abimlerin yanına gittik.Herkes dans ediyordu.Aslında düğünde çok kalabalık istememiştik ama çok tanıdığımız vardı.Ama zaten onlar artık gitmeye başlamıştı.En sonunda biz bize kalmıştık.Carlisle,Esme,Charlie ve Renee gençleri yalnız bırakalım diye onlarda gittiler.Bizde beraber bir masaya oturduk.Matt hala yanımızdaydı.Alice sürekli bize bakıp gülüyor abimse sürekli bizi öldürcekmiş gibi bakıyordu.
-Oh artık evden gittiniz hepiniz.
Emmett:Sadece bir hafta kuzum.
-Olsun Emmett oda bişey =) Bir hafta ev bana kaldı =).
Jasper:Aşk olsun Annie.Bizden bu kadar çabuk mu sıkıldın ? Daha önümüzde koskaca bir sonsuzluk var yani =)
-Hehehe.
Alice:Annie senin yüzüne bir renk gelmiş sanki he ? =)
Of Alice of.
Rosalie:Bizim bilmediğimiz bir şeyler mi oluyor bakalım.
Bella:Rahat bırakın görümcemi =).
-Saol Bella sende olmasan kimse beni düşünmüyor. =)
Edward:Olur mu seni çok düşünüyoruz.Hele şu 1 hafta geçsin ben düşüncem seni.
-Saol ağabeycim.
En sevimli halimle gülümsedim.Abimse sinsi sinsi baktı.Hehehe =).
Bella:Ya aslında hep beraber yemeğe çıkabilirdik ama sizin menü bana uymaz.Benim ki de size.7’ye 1 kaldım. =)
Edward:Boşver aşkım ben senin için yemek yerim =).
Rosalie:Bella 7’ye 1 dedin ama 6’ya 2 o =).
Bella:Anlamadım.
Matt:Yok Rosalie ben tam insan sayılmam benim türüm belirsiz. =)
Matt gülüyordu ama içindeki hüzünü hissedebiliyordum.
Bella:Sen vampir değil miydin ?
Matt:Hayır ama insan da değilim.
Bella:Hım.
Bu konu sıkmaya başladı.Hemen gidip canlı bir müzik açtım.
-E düğünde böyle oturcak mıyız? Hadi dansa.
Emmett:Senin bugün kafan çalışıyor =).
-Bu kadar iri olmasan yapacağımı bilirdim ben. =)
Rosalie:Lütfen kocama bulaşma hayatım =) Hehehe.
Alice:Kocama =).
Bella:Kocama =).
-E tamam hadi.
Herkes kalktı.Çılgınca dans etmeye başladık.Dans etmeyi hiç beceremezdim.Ama öylesine sallanıyordum.Sürekli zıplıyordum.Herkes öyleydi.Hele kızlar gelinlikle çok komik görünüyorlardı.
Bella:Hehehehe biz evlendikkkkkkk =).
Alice:Hehehehehe sonundaaaaa =).
Rosalie:Heheheheehe çooookkk mutlu olucazzzzz =).
Onların bu halleri çok güzeldi.Avazları çıktığı kadar bağırıyorlardı.Aradan yaklaşık 1-2 saat geçti.Saat 4 olmuştu.Artık ayrılma vakti geldi.
-E hadi ben evime gidiyorum. =)
Edward:Oo saat 4 olmuş.
Emmett:Artık ayrılma vakti geldi.
Matt:Tekrar mutluluklar.
-Hep mutlu olun =).
Jasper:Saolun.
Alice:Saolun.
Edward:Saolun.
Bella:Saolun.
Rosalie:Saolun.
Emmett:Saolun.
Sonra Matt’le ben ordan ayrıldık.Onlarda hemen gittiler zaten.
Matt:Ne kadar mutlulardı değil mi ?
-Yaa öyle =). Matt sana sormam gereken bir şey var ?
Matt:Ne ? A anladım.Ah ne kadar aptalım bunu benim sormam lazımdı.Abim korkusuyla o zaman sormamışım.
Önümde eğildi.Neden bahsediyor bu çocuk ?
Matt:Benimle çıkar mısın Annie =) ?
-Ne ? A şey evet de.
Matt:Seni seviyorum.
Kalkıp boynuma sarıldı.Ya benim diyeceğim laf ne kadar karıştı ya.
-Bende canım da
Matt:Noldu hayatım ?
-Ben başka bir şey sorcaktım.
Matt:Ne sorcaktım bitanem ?
-Şey senin güçlerin hakkında.
Matt:Evet nolmuş onlara ?
Bu konudan bahsetmeyi sevmediğini biliyordum ama bunu söylemem lazımdı.
-Şey bu konuyu sevmediğini biliyorum canım ama ya bugün hani düğünde …
Kızarabilsem tamamen kırmızı olurdum utancımdan.Zaten yüzüne bakamıyordum.Ne demek istediğimi anladı.
Matt:Hehehe =) Evet nolmuş o zaman =).
-Şey o zaman benim hiçbir vampir içgüdüm çalışmıyordu.Güçlerim hakkında bir fikrim yok o sırada herhangi birini kullanmıyordum ama etraftaki sesleri sadece normal insanlar kadar duyabildim ya da kokular hiç net değildi.Benim güçlerimi kullanım dışı etmek gibi bir gücün mü var =)
Matt:Bilmiyorum ki bebeğim =). O anda bu kadar şeyi fark edebilecek dikkate sahip miydin? =)
-Neyse boşver bu konuyu.
Matt:Oy utanır mıymış benim aşkım =) İstersen Brad’e sor heheheh =).
-Benim utancımla alay etmek bu kadar zevk mi veriyor ?
Matt:Ne yalan söyleyim evet =).
-Aşk olsun.
Matt:Bir hafta etrafında ağabeylerin olmayacak =).
-Evet nolmuş =)
Bu çocuk arada insan olmadığımızı unutuyor =).Ayrıca ne kadar çok canımlı cicimli konuşuyor.Her cümlede bi sevgi sözü =) Tabi insan 100 yıldır duymamış olunca tuhaf geliyor =).
Matt:Rahatız yani bebeğim =).
-Alice her şeyi görebiliyor ve Alice’in yanında ağabeylerimden en irisi var =).
Matt:Biz başka bir gezegene taşınsak.Belki mesafeden dolayı Alice de saf dışı kalır =).
-Bu kadar çabuk mu sıkıldın vampirlerden =).
Matt:Senin olduğun yerde sıkılmak mı? Asla =)
-Evet eve geldik.
Matt:Ne çabuk
-Hehe iyi geceler.
Matt:Sanada =) Tatlı rüyalar diyeceğim ama biraz saçma olacak =).
-Hehe =).
Bir anda karşımda Brad’i gördüm.Onun kokusunu duymuş olmam lazımdı.Ah Matt’le eleleydik.Demek ki sadece temas etmem yeterli.
Brad:İyi geceler.
-Hoş geldin Brad =)
Matt:İyi geceler =)
Brad:Düğün bitti mi ?
-Evet biz de oradan geliyoruz.
Matt:Ben artık gideyim size iyi geceler.
-Sanada.
Brad:Sanada.
Matt gene o mükemmel gülümsemesiyle gülümseyip gitti.Bizde Brad’le eve girdik.Carlisle salondaydı.Esme ise merdivenlerden aşağı iniyordu.Kendimi koltuğa bıraktım.
Carlisle:Düğünün kalanı nasıldı ?
-Görmeniz lazımdı.Çok eğlendik =).
Esme:Bizde sevgili dünürlerimizle yemeğe gittik =).
Brad:Baya şey kaçırmışım =)
Carlisle:Ya öyle =)
Esme:Tatlı çocuk =).
-Efendim ?
Esme:Tatlı çocuk diyorum =).
-He şey .
Esme:Anlamamış gibi davranman saçmaydı canım.Dediklerimi duymaman imkansız ki duymasan bile düşüncelerimi okursun =).
Brad:Bilmediğim şeyler mi var küçük hanım ?
Carlisle:A rahat bırakın kızımı =).
-Saol Carlisle beni bir sen anlıyorsun =).
Carlisle:Hehe =).
-İzninizle ben odama çıkıyorum =).Abimler olmadan ilk gecenin keyfini çıkarmak istiyorum.
Esme:Canım bir ara şu salonu yeniden düzenleyelim.
-Şimdi yapalım zaten ölesine odama çıkıcaktım =).
Sonra salonu düzenlemeye başladık.Esme bu işi çok iyi biliyor =)Bu arada Brad neler düşünüyor öyle ?

12. BÖLÜM SONU

ANNİE CULLEN 13.BÖLÜM

Sabah olmuştu.Esme’yle işimiz bitmişti.Çok büyük değişiklikler yapmadık. Okul için hazırlanmam lazımdı.Ayrıca Brad’le konuşmam gereken şeylerde var.Ama artık akşama kaldı.
Esme:Sağol hayatım.
-Önemli değil =) Ben hazırlanmaya çıkıyorum.Yoksa okula geç kalırım =).
Carlisle:Ben çıkıyorum.
Esme:Görüşürüz hayatım.
-Hoşça kal.
Brad:Bende Annie’yi okula bırakıp yanına gelirim.
Carlisle:Tamam.
-Neden beni okula bırakıyorsun.
Brad:Tek yürümekten hoşlanmazsın.
-Tek olduğumu nerden biliyorsun.
O sırada Matt’in geldiğini hissettik ailecek.Hemen kapıya koştum.
-Hoş geldin.Hemen hazırlanıyorum.
Matt:Tamam =). Merhabalar.
Esme:Hoş geldin Matt.
Matt:Hoş bulduk bayan Cullen.
Esme:Bana Esme de =).
Matt:=)
Carlisle:Brad Annie’yi düşünmene gerek kalmadı gel istersen benle =).Hoşçakal Matt.
Brad:Yaa.
Carlisle ve Brad çıktılar.Brad Matt hakkında neden bu kadar kötü düşünüyor anlamıyorum.Neyse hazırlandım ve çıktık.
Matt:Bugün okula gitmesek mi ?
-Matt!!
Matt:Noldu ?
-Sen pek mi açıldın =).
Matt:Artık sana kendimi nasıl sevdircem diye bir derdim kalmadı da ondan =).
-Hehehe =).
Sıkıca elimi tuttu ve bir çocuk gibi sırıttı.Sonra önümüzde bir araba durdu.Matt çok gerildi.Keşke düşüncelerini duyabilseydim.
Sue:Matt!
Matt:Ne işin var burada.
Sue:Bana sarılmayacak mısın ?
Kız Matt’in boynuna atladı.Kim oluyor ki bu.Matt’in elini tutmasaydım olacakları görebilcektim.O kızı öldürme isteği doğdu birden içimde.Ben Matt’i kıskanıyor muyum ? Yok canım kıskanmıyorum.Ama kızı öldürsem fena olmaz.
Matt:Üstümden iner misin ?
Sue:Bu ne soğukluk Matt ? Yanındaki yüzünden mi?
Matt:Onun bir ismi var !
Bu kız kendini ne sanıyor.Bir an kendime hakim olamadım.Tek elimle kızı tutup Matt’ten yeterince uzaklaştırdım.
Sue:Napıyorsun sen ?
-Uzak dur ondan.
Matt:Sakin ol bebeğim.Uzak dur benden.Bir daha karşıma çıkma Sue.Sakın karşıma çıkma.
Matt beni kolumdan çekerek hızla yürümeye başladı.Baya yol yürümüştük.Beni ormana getirdi.Tamda burada rahat konuşabileceğimizi düşünüyordum.Bu çocuk düşüncelerimi mi okuyor? Yok artık.
Matt:Başla.
-Neye başlayayım ?
Matt:Sormaya.
-Peki.Kimdi o kız ?
Matt:Eski bir arkadaş.İyi anılarımız yok.
-Bu çok yeterli olmadı.
Matt:Peki önce ben bir şey sorayım.
Yüzünde gene o muhteşem gülümsemesi belirdi.
Matt:Sen beni kıskanıyor musun? =)
-Yok canım ne alakası var.Ben seni kıskanmak.Yok artık.Hem neyini kıskanacağım.Çok saçma.Ben seni kıskancam.Yok artık.
Matt:Tamam hayatım sakin ol.=) Tamam kıskanmıyorsun. =)
-Çok mu belli oluyor?
Matt:Birazcık =).
-Ama napiim.
Matt:Hehe boşver aşkım sen her halinle meleksin.
-Ya ne demezsin =).
Matt:Bebeğim sana bişi desem =).
-Noldu ?
Matt:Ya hazır abinlerde yok tatile mi çıksak bizde.
-Yazıkk.
Yazık.Abimlerin bilemeyeceğini düşünüyor =).
Matt:Aşk olsun Annie.
-Daha bişey demedim ki.
Matt:Demin dedin yaa.
-Ne dedim
-Matt bi elimi bıraksana.
Matt:Ne ?
-Bir bırak aşkım.
Matt:Tamam.
Matt elimi bıraktı ve ben güçlerime kavuştum.İçimden dediklerimi demin duymuştu.Ama şimdi duymadı.
-Matt bilmem farkında mısın ama sen bana temas edince benim güçlerime sahip oluyorsun.
Matt:Nasıl yani?
-Demin düşüncelerimi duydun.Sen bana temas edince hiçbir içgüdüm veya gücüm çalışmıyor.Bütün özelliklerime sahip oluyorsun.
Matt:Birine danışmak zorundayız.
-Brad’e danışabiliriz.
Matt:Tamam ama sonra =).
-MATT.
Matt:Sonra dedim
-Seni seviyorum.
Matt:Bende.
Onu çok seviyordum.Nasıl oldu hala anlamıyorum.Ama onu deli gibi seviyorum.

ANNİE CULLEN 13. BÖLÜM SONU

MATT JONES 13. BÖLÜM DEVAM

O beni seviyordu.Benim sevgilimdi.O benimdi.Bu inanılmaz bir şey.Bu sadece bir masal yok yok bu sadece bir rüya buna artık eminim.Yoksa bu kadar mükemmel olması imkansız.Uyanmak istemiyorum.Zaten her an uyanmak korkusuyla yaşıyorum.
-Annie.
Annie:Efendim canım.
-Sen nasıl bu kadar mükemmel olabiliyorsun.
Annie:Ben bir vampirim canım ondandır. =)
Buruk bir gülümse belirdi yüzünde.
-Hehe =)
Onu neşelendirmek için şen bir kahkaha attım.Onun üzülmesi hayatta en son isteyeceğim şey.Sonra yere oturdum.Annie’yide yanıma çektim.O dizlerimde yatıyordu.İpeksi saçlarını okşadım.Bir elimle de elini tutuyordum.
Annie:Gene güçlerimi çaldın
-Üzgünüm ama hiçbişey elini bırakmama neden olamaz
Annie:Hiii abii.
-Gerçektende güçlerini kullanabiliyormuşum.
Annie:Hırsız =)
-Aşk olsun bebeğim.
Annie:Hehe =)
Yavaşça eğilip yanağından öptüm.Sonra Annie de yanıma kalkıp oturdu ve başını göğsüme dayadı.Kokusunu içime çektim.O her şeyiyle büyüleyiciydi.Sonra birden güneş vurdu.Annie’nin teni bundan etkilenmişti.Kendine baktı ve hemen başını kaldırdı.
-Senin yanında her şeyi unutmak istesem bile bana her şey canavar olduğumu hatırlatıyor.
Annie o çok üzülmüştü.Ve benim beynim resmen donmuştu.Onu yeniden mutlu etmek için en söyleyeceğimi bilemiyordum.Birden Annie donup kaldı.Noluyor onu ilk kez böyle görüyorum.
-Annie noluyorr ? Annie cevap verr.
Annie:Aaaaa !!
-Annie Annie Annie cevap ver Annie lütfen cevap verr.Annie ? Anniee !!!!

13. BÖLÜM SONU

ANNİE CULLEN 14. BÖLÜM

Güneş tenime vurdu.Bu bana gene bir canavar olduğumu hatırlattı.Ben bir canavardım.Canavar.
-Senin yanında her şeyi unutmak istesem bile bana her şey canavar olduğumu hatırlatıyor.
Belkide bu bana bir işaretti.Ben Mattle beraber olmamalıydım.Bu çok yanlış bir durum.Onu yiyebilcek biriyle beraber olması onu korkutuyor olmalı.
Matt’le temas ederken çevrim dışı kalan güçlerim onun omzundan kalkar kalkmaz yerine gelmişti.Ve bir anda…
“Evdeydim ve odamın kapısı çalındı.
-Matt,Matt n’olur cevap ver bana lütfen.Naptın ona naptııııııınnnn !!
Dışarıdan söylenen boğuk uğultu halinde sesler.Durmadan Annie olan oldu kabullen artık diyen insanlar.Kucağımda kanlar içinde Matt.Ve karşımda simsiyah gözler.Peki o yüz kimin ? Ah hayır olamaz.”
-Aaaaaaaaaaa
Matt: Annie Annie Annie cevap ver Annie lütfen cevap verr.Annie ? Anniee !!!!
Annie endişeleniyorum.Lütfen bana cevap ver.
Olamaz.Bu bu olmamalı.Nasıl bir imge bu.Kendimde değilim.Beynim sanki başka yerlerde.Ve ve ben o adamın yüzünü göremiyorum ve bu yüzden başım feci halde ağrıyor.
Matt:Annie , Annie nolur konuş nolurr.
Bir anda kafamı çevirdim.Matt yaşlı gözlerle bana bakıyordu.Onu ilk kez ağlarken görmüştüm.Ama of bu ağrı beni öldürecek.Matt elimi tuttu.
Matt:Annie lütfen konuş.
-Matt.
Matt:Bebeğim noldu ?
-Çok kötü bir imge.Matt o gerçekten çok kötüydü.Ağlamak istiyorum.Hıçkıra hıçkıra ağlamak.Ağlayamıyorum bile.
-Benim suçum neydi Matt.Ben dönüşmek istemedim.Ben canavar olmak istemedim.
Matt:Aşkım.
Başımı göğsüne yasladı.Ellerimi tuttu.
Matt:Ne gördün anlatmak ister misin?
Ona bunu nasıl anlatabilirdim ki.Bir dakka yaa.İmgede Matt kucağımda kanlar içindeydi.Matt bir insan değil.Bir insan kadar zayıf değil.Onu öldüren bir insan olamaz.Ve karşımdaki yüz…Ah olamaz sadece simsiyah gözler görmüştüm.Simsiyah gözler...Yani aç bir vampir.Ve Matt bizden önce vampirleri sadece çizgi roman sanıyordu.Yani benim yüzümden.Matt benim yüzümden ölecek.Onun yanından uzaklaşmalıyım.Artık beni görmemeli.Bu o kişinin kararını değiştirir.Ama ya değiştirmezse.Onu uzaktan koruyabilirim.Ama onsuz ne yapıcam.Bencil olma Annie.O senin her şeyin.Onun ölmesine göz yumamazsın.Son kez onun o mükemmel yüzüne baktım.Bana bakıyordu.
Matt:İstediğin zaman anlat bebeğim.
-Seni ilk defa ağlarken gördüm.
Matt:Normaldir çünkü bu orta okuldan beri ikinci ağlayışım.
-1.si ne içindi.
Matt:Gereksiz biri için.Ama bu ikincisi beni öldürcekti.
-Özür dilerim.Daha önce kimseyi imge görürken görmemişsindir doğal olarak.
Matt:Evet değişiklik oldu =).
Hemen gitmeliydim.Biraz daha durursam gidemeyeceğim.Ama ona veda etmeden gidemem.Yavaşça doğruldum ve onun yüzüne yaklaştım.Kokusu bütün bedenimi sarmıştı.Ve boğazım yanmaya başladı.Bu çok acı vericiydi.Daha doğrusu hangisi daha çok bilemiyorum.Matt’i kaybetcek olmam mı , sevdiğim adamı yemek istemem mi yoksa zaten bu imge olmasaydı bile onu bırakmamın onun için en iyi olacağı gerçeği mi?Kendimi düşüncelerimden sıyırdım.Bu onu son öpüşüm olacaktı.Dudaklarımı dudaklarına değdirdim.Ondan ayrılmak istemiyorum.Beni sıkıca sardı.Uzun süre o şekilde kaldık.Sonra ayrıldık.Son kez mükemmel yüzüne baktım.Zorda olsa ağzımdan bikaç kelime çıktı.
-Seni seviyorum aşkım.Ama beni unut.
Ve hızla ordan ayrıldım.Koşuyordum.Matt ne olduğunu anlamamıştı.Normal olarak.Eve gelmem 1 dakikamı aldı.Hemen odama çıktım.Esme çok şaşırmıştı.Oda hemen odama koştu.
Esme:Annie canım ?
-Esme =(
Esme:Anlatmak ister misin?
Yanıma oturdu.Başımı dizlerine yasladım.Saçlarımı okşuyordu.Annem gibi.
-Nasıl anlatacağımı bilemiyorum.Esme ben bir canavar olmak istemedim.
Esme:Bebeğim sen bir canavar değilsin.
-Buna beni ikna edebilir misin ?
Esme:Tamam türümüz genel olarak iyi bilinmez ama bu canavar olduğumuzu göstermez.
-Peki bana şunun cevabını ver.Hangi canavar olmayan yaratık dünyada en değer verdiği şeylerden birini yemek ister.
Esme:Bu konuyu Edwardla konuşmalısın bebeğim.
-O beni anlayamaz.
Esme:Karısı bir insan.
-Ama o Bella’nın geleceğinde Bella’nın bir vampir tarafından öldürüldüğünü görmüyor.
Esme:Hiii.
Eliyle ağzını kapattı.
Esme:Matt.Yoksa ?
-Onun güvenliği için ondan ayrılmak zorunda kaldım Esme.100 yıllık hayatımda sevdiğim tek kişiden ayrılmak zorunda kaldım.Ölmemesi için.
Esme:Aynı imgeyi Alice de görmüş olabilir mi?
-Alice görse buraya geleceklerini görürdüm.
Esme:Ne diyeceğimi bilemiyorum Annie.Sadece zaman diyorum.O her şeyi düzeltir.
-Benim durumumda pek sanmıyorum.
Esme:Emin olma bebeğim.
-Esme lütfen imgeyi kimse bilmesin.Sadece ben canavar olduğum için ayrıldık olarak kalsın.
Esme:Tamam bebeğim.Ama unutma sen canavar değilsin =).
O sırada Brad’in geldiğini duyduk.
Brad:Bayanlar ne konuşuyorsunuz bakalım =).
Hiç neşeli olacak durumda değildim.
-Bir canavar oluşumuzu.
Esme:Annie bunu konuştuk.
Brad:Neden bahsediyorsun sen ?
Esme:Mattle ayrılmışlar üstüne gitme Brad.
Brad:Mattle ayrılmaları beni ilgilendirmiyor Esme.Bu küçük hanım ne demek istiyor önce bir onu öğrenelim.
-İlgilendirmiyor demek.Ben kimseyi ilgilendirmiyorum zaten.Şuanda yaşadıklarımı kimse anlayamaz abimden başka tamam mı.Ben kanına susadığım birine aşık oldum.Ben bir canavarım.CANAVAR!!!
Brad:Senin gözünde hepimiz canavarız değil mi ? Ondan Matt’i sevdin.O normal olduğu için.Yoksa başka bir niyetin yok.O insanda değil vampir de sana ilgi çekici geldi.Aşık olduğundan değil sen aşk nedir bilir misin ki ?
Brad ilk defa bana bağırıyordu.Bende dayanamayarak bağırdım.
-Ne dediğini sanıyorsun sen? Ben ona aşığım tamam mı aşığım.Hem sen nasıl bana böyle şeyler söylersin.Aşktan anlayan biriymiş gibi.Sanki sen çok aşık oldun da.
Brad:Evet Annie ben aşık oldum.Hemde senden çok daha iyi anlıyorum böyle şeylerden.Ama aşık olduğum kişi beni hiç sevmedi.Ama nolursa olsun ben ondan vazgeçmeyeceğim ve aramızdaki tüm engelleri kaldırıp sonunda beni sevmesini sağlayacağım.
-Bunların bizim konumuzla bir alakası yok.Sende belki aşık oldun.Belki çok sevdin.Ama madem öyle beni neden anlamıyorsun.Sende kavuşamamışsın bak.Beni anlaman gerekmez mi? Ben onu bu kadar severken ayrılmak zorunda kaldım.Ve sen bana neler söyledin.
Brad:Merak etme her şey düzelecek.
-Ne ?
Esme:Çocuklar artık bir sakin olun.
Brad birden hızla pencereden çıktı.Çok sinirliydi.Ve bir anda…Ah olamaz yoksa ?

ANNİE CULLEN 14. BÖLÜM SONU

ANNİE CULLEN 15.BÖLÜM

Bir anda gözlerimin önüne Matt geldi.Yoksa Brad her şeyin düzelmesi için Matt’i mi öldürecekti.Ama hayır Brad bunu yapmaz.İmgedeki o kişi Brad olamaz.
Esme:Noluyor Annie.
-Brad ve Matt.Esme oraya gitmeliyim.
Esme:Ah olamaz.Çabuk ol.
Koşmaya başladım.Soluğu Matt’in evinde aldım.Ama Brad içerde yoktu.Sadece Matt vardı.Beni fark etmedi.Önünde içki kadehleri vardı ve durmadan kendine soruyordu:
Matt:Ama her şey güzelken nasıl olur ? Annie beni neden bıraktı.
Bir anda arkamdan bir elin bana dokunduğunu hissettim.Ama onun ne işi var ki burada ?
Arkarian:Benimle gel.
Hızla gittik.Beni ormana götürmüştü.Bizim için en güvenli yere.
-Arkarian hoş geldin ama ?
Arkarian:Neden geldim değil mi ? Annie sen benim kardeşimsin.Bunu biliyorsun.Yani her şeyi benle paylaşabilirsin.
-Biliyorum Arkarian ama bunu neden şimdi söyleme gereği duyuyorsun ?
Arkarian:Brad.O hiç iyi değil.
-Bugün biraz tartıştık evet.Ama bana söylediklerini bir duysaydın.
Arkarian:Biliyorum hayatım.Bundan Brad’in haberi yok.Duyunca bana çok kızacağını biliyorum.Daha doğrusu benim bildiğimden bile haberi yok.Ben sadece ön sezilerimle anladım.Biliyorsun 6. hissim aşırı gelişmiş.
-Neden bahsediyorsun ?
Arkarian:Bak Annie,bugünkü tartışmanızı gördüm.O çocuk yüzünden tartışmışsınız.
-Evet.
Brad:Arkarian bu ne hoş sürpriz.
Arkarian:Brad.
Brad neden Arkarian’a bu kadar kızgın.Bugün Brad’de bir şeyler var.
Brad:Sanırım benimle bir şey konuşacaksın.
-Biri bana ne olduğunu açıklayabilir mi ?
Arkarian:Sonra konuşalım canım.
-Ama bana söylemen gereken önemli bir şey vardı hani.
Brad:Arkarian!
-Söyle Arkarian.
Arkarian:Sen akıllı bir kızsın.Eminim bazı durumlarda konuşulmaması gerektiğini anlarsın.
Of ! Brad de tam zamanında geldi.Arkarian söyleyemez.Zaten Brad duysa çok kızar demişti.
Brad:Biraz konuşalım Arkarian.Bu arada Annie merak etme o zavallı türü belirsiz sevgilini öldürmem.
Bunu Brad mi dedi ? Tamam artık sınırını aştı.
-Sen sen ne dediğini sanıyorsun ?
Olduğum yerde odaklandım.Kendimi güçlerime odakladım.Öfke onların aşırılaşmasına sebep oldu.Gözlerimin önünde Brad duruyordu ve kulaklarımda hala o ses çınlıyordu “zavallı türü belirsiz”.Hızla koşup Brad’in kolundan tuttum.Şuan bana zarar veremezdi.Brad’in onları hiç söylememiş olmasını diliyordum.O benim abim sayılırdı ve onu seviyordum.O benim için bir çok iyilikte bulunmuştu ama içimdeki öfke bu sevgiye baskındı.Bu güç , bunun sayesinde ona istediklerimi yaptırabilirdim.Brad bu güç hakkında bana hiçbir şey öğretmedi çünkü bunu kullanmamı istemiyordu.Normalde başka biri olsa onu direkt olarak öldürürdüm.Ama Brad ,Brad’e hiçbirşey yapamam.O benim ilk ailem.Ve özür diletmek beni ilerde daha rahatlatacak.Ona zarar verirsem bunun pişmanlığıyla yaşayamam.
-Brad lütfen o sözleri dememiş ol lütfen onları demedim de.
Brad karşı koyuyordu.Aynı zamanda öfkem bedenime ağır geliyordu.Daha hiç kullanmadığım bir gücü kullanmak yeterince zordu.Brad’inde çok güçlü olduğunu düşünürsek bu gerçekten aşırı derecede zordu.Öfkem artık gücün bedenimden taşmasını sağlıyordu.
Brad:Ö.. öz … özür dilerriiimm….
Brad güç karşısında daha fazla direnemedi ve özür diledi.Ben rahatlamıştım ama kendimi durduramıyordum.Gücüme hakim olamıyordum.Birden irkildim.Öfkem ve gücüm daha da arttı.Çok özel olduğumu biliyordum.Aynı Betty , Brad ve Arkarian gibi.Ama ben onlar kadar tecrübeli değilim.Direnmeye çalışıyordum,gücü bastırmaya…Ama yapamıyorum.Birden kendimi çok yukarda hissettim.Yavaş yavaş yükseliyordum.Canım acıyordu.Bağırıyordum.Öfke benim en büyük düşmanım.Bunu bildiğim halde ona hakim olamadım.Birden elimde bir el hissettim ve sonra yere düştüm.Gözümün önünde kayan birkaç resim ve sonra….

“-Betty.
Betty:Merhaba Annie.
Betty sıkıca bana koşup sarıldı.
Betty:Özür dilerim Annie.
-Neden ?
Betty:Seni dönüştürdüğüm için ve dahası dönüştürdükten sonra yanında olamadığım için.
-Betty özür dilemene gerek yok.Sen benim hayatımı kurtardın.Seni çok seviyorum.
Betty:Bende hayatım bende.
-Biliyor musun abimi buldum.
Betty:Çok sevindim hayatım.Abini bulacağını biliyordum.
-Betty seni çok özledim.
Betty:Bende Annie ama gitmelisin.
-Neden gitmeliyim ? Seni bırakmak istemiyorum.
Betty:Senin önünde uzun bir sonsuzluk var canım.Sen burada olmamalısın.Geride dostlarını aileni bırakamazsın.Hem Matt kim bilir ne kadar üzülmüştür yokluğunda.
-Matt...
Betty:O iyi biri Annie.Onu sensizlikle cezalandırma.
-O benim yanımda tehlikede Betty gördüm ölüyordu.
Betty:Onun yanından ayrılma Annie ve o ölmüyor.
-Nasıl yani ?
Betty:O ölmüyor Annie , güven bana.Şimdi geri dönmelisin seni bekliyorlar.Hoşçakal hayatım.Seni çok seviyorum.Sen hala en iyi arkadaşımsın.
Betty yavaş yavaş kaybolmaya başlamıştı.
-Betty dur gitme.Betty bu kadar çabuk gitme.Betty seni çok seviyorum.Betty!!!
Betty nerdeyse tamemen kaybolmuştu.
-Betty , Betty Betty gitme lütfen gitme !!
Sonra o kayboldu.Beni yeniden bıraktı.Betty onu yeniden kaybettim.”
Birden gözlerim aralandı.Etrafı bulanık görüyordum.Uğultular gittikçe yükseliyordu.Etrafımdaki yüzler dikkatle bana bakıyorlardı.Onları hala net göremiyordum.

ANNİE CULLEN 15. BÖLÜM SONU

MATT JONES 15. BÖLÜM

Annie beni neden bıraktı.Ben ona ne yaptım ki.
-Ama her şey güzelken nasıl olur ? Annie beni neden bıraktı
Ne olduğunu hala anlayamıyordum.İçkininde tesiri ile göz kapaklarım ağırlaşmaya başladı ve kendimi uykunun kollarına bırakmaktım.
Birden bire irkilerek uyandım.Bu seslerde neyin nesiydi ? Birden camdan dışarı baktım.Işıklar geliyordu.İçimdeki ses oraya gitmemi söylüyordu ve bende tabiî ki de gittim.Gittiğimde gördüğüm manzara…
-Neler oluyor burada ?
Arkarian:Gücünü pek kontrol edemiyor.Hemen bir şeyler yapmalıyız yoksa …
-Yoksa ne ?
Brad:Yapacak bir şey yok kendi yapmak zorunda.Elimizden hiçbir şey gelmez.
-Yoksa ne dedim size !!
Brad:Yoksa ölür anladın mı ölür!! Hemde senin yüzünden.Sen olmasaydın bu kadar öfkelenip daha hiç kullanmadığı bir gücü kullanamazdı.
Ölür mü ? Annie ,benim biricik sevgilim…O ölmemeli.Benim yüzümden mi ? Nasıl yani ? Neyse bu kısmı önemli değil önemli olan Annie ölmemeli.Benim birtanem ölmemeli.
-Annie , o ölemez.
Brad:Eğer gücünü bırakamazsa sonu bu olacak.Ama öfkesi o kadar büyük ki hiçbir şey yapamıyor.
-Yani eğer gücü devre dışı kalırsa her şey düzelecek değil mi?
Arkarian:Evet ama bunu yapmanın bir yolu yok.Her şey Annie’nin elinde.
-Hayır var.Onun gücünü devre dışı bırakabiliriz.
Brad:Bak bu dünyadaki tüm vampir güçlerini biliyorum.Bunu yapabilecek hiçbir vampir yok.
-Evet vampir yok ama ben yapabilirim.
Arkarian:Nasıl yani ?
-Annie’ye dokunduğumda bütün güçleri benim oluyor.
Brad:Bu çok saçma
-Bunu yapabiliyorum.
Arkarian:Yardım ister misin ?
-Yok saol.
Kendimi yukarı doğru sıçrattım ve Annie’nin yanına yükseldim.Onun elini tuttum.Şimdi Annie’nin içinde bulunduğu durum bana geçmişti ama ben öfkeli olmadığımdan gücü bastırabildim.Sonra aşağı indik.Gözlerini aralayarak bize baktı ve sonra gözleri kapandı.
-O iyileşicek mi ?
Brad:Umarım.
Arkarian:Onu hemen eve taşıyalım.
Eve vardık.Aklımda birçok soru vardı özelliklede Annie’nin neden böyle yaptığı.
Carlisle:Olamaz…Ne olduğu Annie’ye.
Brad:Öfke sanırım her şeyi anlatır.
Carlisle:Hemen odaya taşıyın.
Carlisle Annie’yi muayne etti sonra birden bire karşımıza Edward Bella Alice Jasper Emmet ve Rosalie çıktı.
Edward:İyi mi?
Carlisle:Bilmiyorum…
Edward:Senin yüzünden hepsi senin yüzünden!
Edward bunları bana söylüyor sandım ama Brad’e doğru ilerliyordu.
Edward:Seni hain.Seni kardeşimin abisi bildik iyi niyetli sandık sen benim kardeşime aşıkmışsın meğerse.Herşey senin yüzünden oldu.
Aşık mı ? Bir dakka önemli olan bu değil önemli olan her şey Brad’in yüzünden olmuş.Benim meleğim onun yüzünden bu halde.onu öldürebilirim.
-Edward izninle.
Edward’ı geriye itip ona bütün gücümle yumruk attım.Gerçekten canı acımış olmalıydı.Tam bu sırada Annie’nin gözlerinin aralandığını fark ettim ve hemen arkamı döndüm.Annie’nin yanına gittim.Birden bire Brad üstüme atladı ve tarif edemeyeceğim bir acı hissettim.Beni boğazımdan ısırmıştı.Dayanamayıp yere düştüm.Diğerlerinin Brad’e saldırdığını duydum.Ve Annie yatağından kalkıp hemen yanıma gelmişti.O yatmalıydı.O hastaydı.Ah olamaz bu sefer galiba yolun sonuna geldim.Ama sonuçta meleğimin kollarında can verecektim.
-Matt,Matt n’olur cevap ver bana lütfen.Naptın ona naptııııııınnnn !!

ANNİE CULLEN’IN AĞZINDAN DEVAMI

-Matt,Matt n’olur cevap ver bana lütfen.Naptın ona naptııııııınnnn !!
Matt o ölemezdi o ölemez.Olamaz bu benim imgemdi.İmgem çıktı.Brad’in gözleri simsiyah.Brad Brad benim sevgilimi öldürdü.Ama Betty Betty onun ölmeyeceğini söylemişti.Bir dakika…Olamaz hayır bu olamaz…

15. BÖLÜM SONU

ANNİE CULLEN 16. BÖLÜM FİNAL

Aradan 2 gün geçti.Matt hala kendine gelmemişti.Bense perişan halde bir saniye bile ayrılmadan kapısının önünde bekliyordum.İçeri girmeye cesaret edemiyordum.Birden yanıma abim geldi.
Edward:Olan oldu artık Annie.Hadi seninde biraz avlanmaya ihtiyacın var.
-Abi kabullenemiyorum Brad bunu yapmış olamaz.
Edward:Farkında değilsin ama Brad sana iyilik yaptı.Bella ve beni düşün ben onu vampir yapmamakta ısrarlıyım ama böyle devam etmemiz çok zor.Eninde sonunda oda vampir olacak benimle kalmak isterse.Matt ve sende aynı olacaktınız.
Abim bir bakıma haklıydı ama ben hala kabullenemiyorum.Benim biricik aşkımda benim gibi bir canavar olmuştu.
Edward:Ve unutma Annie.Matt zaten insan değildi.
-Ama abi…
Edward:Hadi gel avlanmaya ihtiyacın var.
-Tamam.
İtiraz edecek gücüm yoktu.Brad Almanya ya Arkarian’nın yanına gitmişti.Buralarda görünmemeliydi zaten.Avlandık ve geri geldik.İçeri girdiğimdeki düşünceler…Yaşasın Matt uyanmıştı.O uyanmıştı.Hayatımın en güzel anlarından biriydi.Hemen yanına gitmek için yukarı doğru koşmaya başlamıştım ki birden kendimi durdurdum.Ne yüzle yanına çıkacaktım ki…” A Matt özür dilerim sayemde artık bir canavarsın ömrün boyunca kan içicen ve o ömrün bitmeyecek ne kadar güzel değil mi?” mi diyecektim?
Alice:Annie yanına git sana ihtiyacı var.
-Ama…
Rosalie:Aması yok git dedim.
Esme:Hadi Annie.
Yukarı çıktım.Matt bembeyaz teniyle karşımda duruyodu.
-Matt.
Matt:Efendim
-Özür dilerim böyle olsun istemedim.
Matt:Sorun değil.
-Biliyorum bana çok kızgınsın benden nefret ediyosun
Matt:Hayır.
Bu kadar sakin olması çok sinir bozucuydu.
Matt:Sinir bozucu biri olduğumu bilmiyordum.
-Duyabiliyor musun beni ?
Matt:Evet.
-Öyle demek istemedim.Şu an bağırıp çağırmanı isterdim.Benden nefret etmeni isterdim.En azından suöluluk duygum hafiflerdi.
Matt:Bunu yapamam üzgünüm.Senden nefret edemem.
-Matt ben bu suçlulukla yaşayamam.
Matt:Suçluluk duymana gerek yok Annie.Bu senin sorumlu olduğun bi durum değil.
-Hayır benim yüzümden her şey benim yüzümden.Git Matt lütfen git.Sana her baktığımda bu suçluluktan öleceğim.
Matt:Gitmemi mi istiyorsun gerçekten ?
-Git Matt beni seviyorsan git.
Matt:Sensiz yaşayamam.
-Matt git diyorum lütfen burada olmana dayanamam.Seni hep görmeye dayanamam.Bu suçluluğa dayanamam.Brad artık yok.O gitti.Sende git.Lütfen Matt lütfen.
Matt:Annie…
-Matt defol defollll
Matt sadece derin bi bakış fırlattı sonra hızla camdan çıkıp gitti.Onu gitmeye ikna etmiştim.Artık yanımda değildi.Artık onu göremeyecektim artık her şey bitti.

15 YIL SONRA….

Reneesme:Hala
-Efendim canım.
Reneesme:Hadi dışarı çıkalım.
-Tamam canım.Bells biz dışarı çıkıyoruz.
Bella:Duydum
-Senin bir vampir olmana hala alışamadım .
Bella:Bende senin bu kadar üzgün olmana.
-Bana bulaşmayın
Bella:Annie 15 senedir aynı şeyi söylüyosun.15 senedir hiç gülmüyosun.
-Biz dışarı çıkıyoruz bye bye.
Hızla dışarı çıktım.Reneesme bana soran gözlerle bakıyordu.
Reneesme:Bana anlatmayacak mısın ?
-Bilmem gerekli olsa anlatırdım hayatım.
Reneesme:Hala ben yeterince büyüdüm 13 yaşına geldim artık.Ve bu olay her neyse 15 sene boyunca seni bi hayli üzmüş.
Birden her şey durdu benim için.Odaklandım.Bir imge geldi.Önümde sadece bir yol vardı etrafı bomboş bir yol yanımda sadece reneesme ve tam karşımda bir adam of olamaz başım.
Reneesme:Hala hala iyi misin ?
-Sadece bir imge.Biraz baş ağrıtıcı bir şey.Ama iyiyim.
Reneesme:İstersen eve dönelim biraz dinlen.
-Bebeğim benim dinlenmeye ihtiyacım yok =)
Reneesme:Bir gün bende öyle olacağım
-Çok da güzel bir şey değil.
Aklıma birden Matt geldi.Aklıma geldi demek sanki aklımdan çıkıyorda.Onu gerçekten özlüyorum.Benim yüzümden canavar olan birini.Beni çoktan unutmuştur.
Reneesme:Ne düşünüyorsun
-Hiiç hiç.
Reneesme:Ormandan gidelim.
-Tamam gidelim.
Reneesme:Koşalım mı ?
-Ormana girince seni kucağıma alabilirim.
Reneesme:Halaların bi tanesi
-Hehhe
Ormana girdik ve ben reneesmeyi kucağıma alıp koşmaya başladım.Birden kendimi kaybettim.Düşüncelerim beni farklı bir yere sürüklüyordu.Ve düşüncelerime kendimi verip o yönde koşmaya başladım.Sonra dümdüz bir yola çıktık.Tam da imgedeki gibi.Birden kendimi çok tuhaf hissettim.
Reneesme:Burası neresi.Biraz ürkütücü.
-Ben yanındayken bişey olmaz.
Reneesme:Biliyorum da.
Birden burnuma çok tanıdık bir koku geldi.Bu kokunun sahibini tanımakta güçlük çekmedim.Bunu asla unutmazdım.
Matt:Annie.
Cevap veremedim.Olduğum yere çakılıp kalmıştım.Matt tam karşımda duruyordu.Yıllar onu hiç değiştirmemişti.Bembeyaz bir teni vardı bir vampirde olması gerektiği gibi.Bal rengi gözleri ve hiç değişmeyen yüz ifadesiyle tam karşımdaydı.Yüzünde o mükemmel gülümsemesi duruyordu.
Reneesme:Kimsin sen.Ne istiyorsun bizden
Matt:Sen Bella ya ne kadar benziyorsun küçük hanım.
Reneesme:Annemi nerden tanıyorsun.
Matt:Sen Belanın kızımısın.
Reneesme:Evet.
Reneesme onun bir vampir olduğunu yüzünden anlamıştı.9 vampirle birlikte yaşayan biri için zor değildi.
Reneesme:Bak vampir bizden uzak dur.Halam çok güçlü bir vampir ve tek hamlende buraya 8 vampir daha gelebilir.
Matt:Hehhe babana çekmişsin.Oda halanı benden korumaya çalışırdı.
Reneesme:Uzak dur sakın gelme bu tarafa.
Matt:Annie bir selam bile vermeyecek misin ?
-Matt.
Ağzımdan bu bile zar zor çıkmıştı.Koşup ona sarılmak ve asla bırakmamak istiyordum.Ama Brad vardı.Olaydan 1 yıl sonra Brad geri gelmişti.Onu benim için çok zorda olsa abimin hatrına affetmiştim.Ama şimdi Matt ve onu karşılaştırmak istemiyordum.Of bi dakka Matt bu düşüncelerin hepsini duyabiliyor..
Matt:Seni özledim…
Koşup bana sarıldı.15 yıldır ilk defa bu kadar içten gülmüştüm.İlk defa.Matt beni havaya kaldırıp döndürdü.Reneesme çok şaşırmıştı.
Matt:Seni çok özledim Annie.
-Beendee Matt bende.O gün keşke sana git demeseydim.
Matt:Keşke.
Reneesme:Biri bana nolduğunu anlatsın.
Matt:Merhaba küçük Cullen.Ben Matt.Enişten
Reneesme:Nasıl yani ?
Matt:Benimle evlenir misin Annie Cullen ?
-Bir günde bu kadar şoka kalp dayanmaz.
Matt:Evet veya evet.
-Hımm.O zaman eveti seçiyorum
Matt:Doğru seçim
Reneesme:Siz siz manyaksınız.
Matt:Çok akıllısın .
Reneesmenin bu kadar meraklanmasına kıyamayarak her şeyi ona anlattım.Sanırım duyduğu en tuhaf hikayelerden biriydi.

15 GÜN SONRA DÜĞÜNDE

Edward:Vayy be nerden nereye
Bella:Hehhe bunun sonunun böyle olcağını biliyordum.
Alice:Annie özür dilerim canım
-Niye ?
Alice:Ben olacakları görmüştüm ama zamanını bilmediğimden sana söylemek istemedim
-Aliceeeeeeee
Alice:I love you
Rosalie:Tebrikler
Emmet:Edward ne demişti Vay be
Jasper:Annie sonunda güldün sende
-Evett
Reneesme:Halacım tebrik ederim
-Saol bebeğim.
Carlisle:Son kızımıda sen aldın delikanlı.
Matt:Özür dilerim
Carlisle:Bir daha onun yüzünü asma.
Matt:Asla.
Carlisle:Aferim.
Esme:Tebrikler çocuklar
-Saoll
Hayatımın en mutlu günüydü.Bütün davetliler arkamda sıraya dizilmişti.Hepsi çiçeğimi yakalamaya çalışıyorlardı.Hemen fırlattım ve reneesme tuttu .Abim hemen yanına uçtu ve elindeki çiçeği hemen alıp attı.
Edward:Çok mu meraklısın evlenmeye.
Reneesme:Babaaaaa.
-Benden sonra şimdide ona mı
Edward:Her zaman
Matt:Seni çok seviyorum
Annie:Bende
Matte sıkıca sarıldım bir daha onu bırakmaya niyetim yoktu.Birden uzaklarda Brad’i gördüm ve Arkarian’ı ikiside bana gülümsüyorlardı.Onlar benim ilk ailemdi.O zamanlar asla büyük bir aileye sahip olamayacağımı düşünürdüm.Ama şimdi kocaman bir ailem vardı.Cullenlar vardı sonra Brad ve Arkarian ve sonra Matt ve ben.Bir an Matt’ten kendimi geri çektim.Brad’in yaptıklarına rağmen onuda çok sevdiğimi biliyordum.Ve Arkarian… O tarif edilemez biri.Her zaman olması gereken yerde olan biri.Ve gerçek bir arkadaş.Ona olan sevgimde tarifsizdi.Hemen onların yanına koştum.İkisinede sıkıca sarıldım.Matt’in Brad’e baktığını fark ettim.Ama öyle kızgın bir bakış değildi.Sanki onu vampir yaptığı için sevinmiş gibiydi.
Arkarian:Kocanın yanına hadi
-Sizde aşağı inin hadi
Brad:Birazdan geliriz canım
Arkarian:Bu arada çok çirkinsin
-Beni sevdiğini biliyorum
Arkarian:Şımarık
İkisinide ellerinden tutup aşağı indirdim.Ve sonra hemen Matt’e geri döndüm.Beni yavaşça öptü.Biz artık evlenmiştik ve asla ayrılmayacaktık.Tekrar sıkıca ona sarıldım.Onu sonsuza kadar bırakmayacaktım.Asla…
Matt:Seni seviyorum Annie Jones.
-Bende seni sevgili eşim.
Bana daha sıkı sarıldı.